Nu de deur uit versus 3 jaar geleden de deur uit

Alweer 3 jaar geleden vroeg ik me af Hoe doen anderen dat toch?, elke keer weer wanneer ik de deur uit wilde gaan met twee kinderen. TWEE kinderen! Er zijn mensen met 3, 4 of zelfs 5 kinderen, komen zij ooit buiten? Zien zij ooit daglicht? Want het duurde bij mij een eeuwigheid voor ik überhaupt de voordeur open had, hoe doen mensen met nog meer kinderen dat dan? Nu, 3 jaar later, leg ik toen & nu eens naast elkaar, kijken of er iets veranderd is. Here we go!

Ik móet even naar buiten, naar de brievenbus. Zo dichtbij maar vaak zo lastig om er te komen. Ole heeft geen zin om naar buiten te gaan. Ik krijg hem niet lekker met beloftes als “dan kun je lekker even fietsen!” of “misschien zien we nog wel hondjes onderweg!”

2015
Tja nog steeds móet ik geregeld naar de brievenbus, boodschappen doen, met Ole naar de fysio of aan andere verplichtingen voldoen. Ik vind het nog niet verantwoord om de kids alleen thuis te laten, ook al hoor ik dat andere mensen met kinderen van Ole z’n leeftijd dat wel doen als ze even weg moeten. Dus alles en iedereen moet gewoon mee. En dan krijgen we dit:
“Oooooo mam het is zo koud buiten!”
“Nou moe, ik zit net lekker te spelen mam”
“Madee wil ook niet naar buiten, he Madee?”
“Ik ben zo moe mama, ik wil niet naar buiten!”

Terwijl hij op de Ipad uitzending gemist “Burgers Zoo en waarom” zit te kijken aan het keukeneiland trek ik alvast zijn sokken en schoenen aan. Zo, dat is gebeurd. Nu Madee alvast in de Bugaboo zetten. Jasje aan, sjaaltje om. Shit, waar is haar muts. Even naar de gang. Ah, daar is haar mutsje. Weer even zitten op de bank, dat gaat makkelijker.

2015
“Kom kids, even plassen eerst”
“Mam ik hoef niet te plassen”
“Ik ook niet!”
“Ok, Ole trek je even je schoenen aan?” en dat dan 3x herhalen.
Ik sta inmiddels bij de voordeur en Madee trekt haar schoenen aan. Echt een meisje, doet bijna alles zelf.
“Mam, ik heb geen sokken aan”
“Dan moet je die even pakken Ole”
“Ik weet niet waar ze zijn mam”
“Misschien waar je ze een half uur geleden hebt uitgetrokken?” en zo gaat dat nog even door.
Madee trekt inmiddels haar jasje aan.
“Oh Madee, trek even je winterjas aan, het is koud buiten”
“Maar mama die vind ik niet mooi! Ik wil deze aan!”
“Maar dan krijg je het koud Madee”
“Niiiieeeetttt!! Ik zit toch in de bakfiets? Dan krijg ik het niet koud!” Ok, dan moet je het zelf maar weten.
“Ole heb je je schoenen al aan?”

Oh nee, wat ruik ik nu? Madee nee!!! Heb je nu precies een vieze luier?? “Ole, ik moet even naar boven met Madee, schone luier geven”. Jas uit, sjaal af.  Snel verschonen. Zo, klaar. Jas weer aan, sjaal weer om. Muts op, ligt nog naast me op de bank gelukkig. Madee in de wagen, startklaar.

2015
Hehe, alle jassen en schoenen zijn aan.
“O ik moet toch plassen…”
“Ohhhhh Madee, net zei je nog dat je niet hoefde!”
“Ja maar ik moet nu ineens heel nodig, net niet!”
Hup, jas weer uit, ik kan net voorkomen dat ze niet ook haar schoenen weer uit doet.
“Spring maar alvast in de bakfiets Ole”, zeg ik terwijl ik het hangslot van de fiets afhaal.
“Mam!!! Wil je een papiertje pakken?”
“Madee, dat moet je toch altijd even doen voor je op de wc gaat zitten?”
“Ja weet ik mama maar ik moest ineens zoooooooooooo nodig, dat ging niet meer!”
Zo, kleren weer aan, jas aan en GO.
“Mam ik moet m’n handen nog wassen”, ik wil bijna zeggen “laat maar een keertje want ik heb haast” maar goed, dan doet ze het een volgende keer ook niet meer dus daar gaat ze, naar de keuken om handen te wassen.

“Ole, pak je even je jas?” “Ik wil dit even afkijken mama!” Ik hoor aan de tekst dat het nog een minuutje duurt. Ok, ik pak de jas wel even. Terwijl hij nog kijkt trek ik z’n jas aan. Sjaal om. Zo, programma afgelopen, zet maar uit. “Loop maar alvast naar de voordeur Ole, pak je fietsje maar”. Oh, zelf natuurlijk ook nog even jas en schoenen aan. Zo, eindelijk klaar. Post meenemen, daar gingen we uiteindelijk voor.

2015
Ole zit inmiddels in de bakfiets.
“Mam, mag ik straks een filmpje kijken als we terugkomen?”
“Einde van de middag Ole, net als iedere dag”
“Mag ik dan ook kruidnootjes?”
“Mam!” Madee komt aanrennen. Heeft haar mouwen niet opgestroopt met handen wassen en nu is 1 mouw zeiknat.
“Mam zo kan ik niet m’n jas aan!” Ik sprint naar boven om een droog shirt te pakken, deze is wel echt soaked. Hup, droog shirt aan, jas aan en GO. Nu echt.

“Mama, ik heb een snottebel”. Ok, even zakdoekje pakken in de keuken. Het moederschap is zwaar. Zo, nu zijn we er dan echt klaar voor. Ik pak m’n sleutels en loop naar de voordeur. Oh, telefoon vergeten. Ligt nog in de keuken, toch wel handig om even mee te nemen. Ik stop hem in mijn jaszak en open de voordeur.

2015
“Zo kunnen we eindelijk?”
Noortje komt naar buiten gestormd.
“Ole zullen we spelen?”
“Ahhhhh mam, mag ik met Noortje spelen?”
“Ik wil ook met Noortje spelen mam!” roept Madee zielig.
“Nou Noortje, kom dan maar met ons mee” Hup, jas aan, sjaal om en GO.
“Mam ik heb zo’n dorst, echt zo veel dorst!”
“Ja straks als we terug komen dan gaan we wat drinken”
“Maar mam, ik kan echt niet wachten, ik heb zo veel dorst! Mijn buikje zegt dat hij zo veel dorst heeft!”
In de gang staat nog een drinkbeker. Ik lijk wel gek, ik moet gewoon weg fietsen. Maar ik heb geen zin in gejammer of waarschijnlijker nog, gejank onderweg. Fiets op slot, voordeur weer open, beker pakken, deur op slot, beker geven en GO.

“Mama, ik heb een poepie gedaan”. NEEEEEEEEE! “Ole, waarom doe je dat nou niet even eerder?” (En waarom niet gewoon op de wc ipv nog steeds in je luier denk ik er meteen achter aan…) Jas weer uit, schoenen uit…

2105
Zullen we nu dan eindelijk de straat uitrijden? Het is rustig in de bakfiets, het lijkt te gaan lukken.

Oh, telefoon gaat over. Het is papa. Hij komt wat eerder thuis, heerlijk. Mag hij even naar de brievenbus!

2015
Conclusie: niets veranderd. Behalve dan dat de man nu niet belt en ik echt zelf moet gaan. Helaas.

---

Zin om even te lachen? We deelden hem al eerder: Michael McIntyre over weggaan zónder kinderen en weggaan mét kinderen, hilarisch!  

*Uitgelichte foto via Shutterstock