“We beginnen natuurlijk rustig aan”, zegt de fysiotherapeut terwijl ik met veel pijn en moeite m’n laatste set buikspieroefeningen doe. “Rustig aan??!! Dit is voor mij echt héél zwaar!” roep ik. Na vijf jaar niet sporten, twee lichamelijk moeilijke zwangerschappen en een operatie, is mijn conditie gedaald tot -10. Deze week ben ik begonnen met een 12 weken durend ‘beweegprogramma’ om er iets aan te veranderen.
Ziek, ziek en nog eens ziek tijdens zwangerschap
Mijn verhaal begint in april 2011. Vlak voor onze vakantie ontdek ik dat ik zwanger ben. Vijf dagen later kan ik alleen nog maar overgeven. Het is het begin van negen maanden beroerd voelen, nauwelijks kunnen eten, niet kunnen werken en bijna het huis niet uit komen. Het is zwaar en ik val 25 kilo af, maar, heel cliché, het was het waard. Supergelukkig zijn we met onze zoon Tijn. Gelijk na de bevalling kan ik weer normaal eten en eet in het ziekenhuis mijn eerste kroket. Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft, maar na een tijdje zitten bijna alle kilo’s er weer aan. Ik probeer nog even te sporten, maar vindt het zwaar en lastig te combineren met thuis, werk, sociale contacten en (toen nog) een opleiding.
Na twee jaar durf ik het weer aan en al heel snel ben ik weer zwanger. Helaas opnieuw hetzelfde verhaal, waarbij ik wegens uitdroging ook nog word opgenomen in het ziekenhuis. Het is wederom zwaar, vooral omdat er ook een peuter rond rent die aandacht en zorg nodig heeft, maar ik ben superblij dat ik het gedaan heb. Yenthe maakt ons gezin compleet.
Laag hb gehalte
Een week na de geboorte lig ik weer in het ziekenhuis. Er blijkt een deel van de placenta achtergebleven te zijn. De operatie verloopt niet volgens plan en ik verlies in korte tijd veel bloed. Mijn Hb (ijzer) zakt enorm en met een voorraad ijzerpillen ga ik naar huis. Langzaam ga ik me beter voelen en in januari begin ik weer met werken. Het gaat redelijk, maar ik blijf me moe voelen en merk dat ik zeer weinig conditie heb. Het hoort erbij als je twee kinderen hebt, zeggen veel mensen. Ik heb echter het gevoel dat ik meer moe ben dan ‘normaal’, wat dat ook is.
In de zomer ben ik steeds ziek en uiteindelijk blijk ik een voorhoofds- en bijholteontsteking te hebben. Uit het bloedonderzoek komt tevens naar voren dat mijn hb nog steeds (of weer) te laag is. Vakantie en ijzertabletten zorgen ervoor dat ik me beter ga voelen. Ik ben minder moe en zit beter in mijn vel, maar fit ben ik nog steeds niet. Ik kan nauwelijks met Tijn mee rennen, omdat ik letterlijk na twee meter al moe ben.
Ik moet nu echt iets gaan doen!
Maar ik vind het lastig hoe, wat, waar en wanneer. Mijn conditie is zo slecht dat ik het niet zie zitten om iets in een groep te doen. En ik ben bang dat als ik naar de sportschool ga, het me niet lukt om vol te houden. Ik besluit naar de fysiotherapeut op de hoek te gaan om me aan te melden voor sporten onder begeleiding; ik kan de volgende week al beginnen. Ik zie er een beetje tegenop; twee keer per week sporten vind ik pittig naast mijn kinderen, vriend, sociale leven en werk. Ook zal ik pas ’s avonds om 19.45 uur kunnen, omdat overdag niet lukt en Björn pas om half 8 thuis is. Maar ergens, en het verbaast mezelf, heb ik er ook zin in.
Fit worden na zwangerschap
Maandagavond is het dan zover. Ik ben een beetje zenuwachtig, want ik hou niet zo van onbekende situaties. Waarschijnlijk door de spanning loop ik eerst de herenkleedkamer in. Gelukkig is er niemand en heb ik het op tijd door. In de, in vergelijking met de sportschool, kleine zaal word ik leuk ontvangen. Anke, de fysiotherapeut, weet wie ik ben en waar ik voor kom. Ze zet me gelijk op de crosstrainer: 15 minuten. Ik schrik en vraag me af of ze wel goed mijn verhaal heeft gelezen. Ik zeg echter niks en begin braaf aan het programma. Na twee minuten voel ik mijn spieren al! Gelukkig is er afleiding van muziek en een groepje kletsende, zwangere vrouwen. En het lukt: het was pittig, maar ik heb het gedaan! Ook de andere oefeningen vallen niet mee, maar ik doet het allemaal. Ik slaap de hele nacht niet van de adrenaline en heb twee dagen spierpijn, maar ik ben wel heel trots. Donderdag is de tweede keer. Andere trainer, pittigere oefeningen, maar ook dit doorsta ik. De eerste week heb ik achter de rug en het is gelukt. Er zullen zeker nog moeilijke momenten komen, maar de kop is eraf. Fit worden na zwangerschap; nog maar 11 weken te gaan… ik hou jullie op de hoogte!
Image courtesy of Stuart Miles at FreeDigitalPhotos.net
