“Ren mama ren!” schreeuwt een slogan van de Belgische schone sportieveling. Menig bekende is al aangestoken door de “Evy-koorts”. Het hardlopen met Evy virus dat ik tot nu toe heb kunnen ontlopen. Tot nu in ieder geval…
Die rit naar de sportschool 4 keer in de week achtte ik altijd wel voldoende, totdat een van mijn vriendinnen, ook aangestoken door de “Belgische loopkoorts”, riep hoe fijn het was om OOK conditie op te bouwen. Huh? Bootcampen is toch ook conditioneel? Jaaaa, maar dat is niet hetzelfde hoor! En lopen kan altijd he? Ook in de vakantie! Ok, dit is waarschijnlijk een bijwerking van het virus… wartaal?! Ik weet het niet hoor, alhoewel het me heerlijk lijkt om Chris, onze extreem sportieve en zeer fitte 13-jarige zoon er eens flink uit te rennen.
Yeah right, keep on dreaming mom!
Zou het niet eens leuk zijn om hem te verslaan in een ouder-kind duel op het voetbalveld? Het idee begint steeds aantrekkelijker te worden. Maar tegenover de positieve overwegingen staan uiteraard ook wat negatieve. Zoals WAAR ik moet gaan lopen bijvoorbeeld. Ik gun mijn medebewoners en de bakker om de hoek niet het plezier mee te genieten van mijn struggle en mijn hyperventilatie-aanvallen terwijl ik de hoek van straat probeer te bereiken. Ik zie het al voor me; mijn vriendinnen en buurtjes, in gedachten stikkend van het lachen terwijl ze me aanmoedigen met spandoeken. En dat is ECHT geen onrealistisch beeld! En wat dacht je van dit seizoen? Regen, sneeuw,vrieskou, onderkoeld en zeiknat thuiskomen. En niemand die dan vriendelijk glimlachend dat kopje Unox soep voor mij opwarmt hoor, dat mag ik fijn zelf doen! Nadat ik de was in de wasmachine heb gedaan en de droger heb aangezet om mijn bezwete kledij weer schoon te krijgen voor de volgende actieve natte hardloopsessie.
Evy belooft natuurlijk dat het rustig opgebouwd wordt; rennen en wandelen met intervallen. Bovendien fluistert ze je continue geruststellend doch aanmoedigend toe met haar Belgische accent. Dat gaat of motiveren of op mijn lachspieren werken! Hoe dan ook, ik krijg er een leuk uurtje voor terug.
Hardlopen met Evy dus!
De hippe kledij kan ik alvast aanschaffen. In gedachten zie ik in Rotterdam de menigte mij toejuichen tijdens de marathon. Kordaat en zelfverzekerd loop ik met oordopjes in naar het einde van de stad EN weer terug, mijn vriendinnen en buren puffend achter mij aan om mij bij te houden. Ik kan dan EINDELIJK eens mijn stoere looptijden en kilometers posten op Facebook en wat een goede gesprekken zal ik voeren op verjaardagen als ik nonchalant vertel dat ik de eerste 10 km moeiteloos aankan. Én dat ik mee ga doen met de eerstvolgende “color-run”. Zal ik?????
Het virus sluimert nog in incubatietijd. Maar he, het voornemen is er.
