Met kind uit eten
Wij houden erg van lekker eten. Voordat Tijn er was gingen we regelmatig lunchen of uitgebreid dineren in één van de vele restaurantjes in Haarlem. Moderne ouders als wij zijn, willen we dit blijven doen. Ook mét kind.
De eerste maanden gaf dit weinig problemen. Terwijl wij een biefstukje, saté of varkenshaasje aten, lag Tijn rustig te slapen in de kinderwagen. Meestal dan. Eén keer, we waren in Brugge, bleef Tijn maar huilen. De meelijwekkende – of boze – blikken van omstanders negerend, hebben we alles zo snel mogelijk naar binnen gewerkt. Terug naar het hotel.
Nu Tijn ouder is gaan we niet meer ’s avonds met hem uit eten. We laten hem liever bij opa en oma, om zelf in alle rust te kunnen genieten. Het leek ons dat lunchen geen probleem zou moeten zijn. Tijn is een goede eter en lust alles. Totdat we ergens anders zijn….
De eerste keer zoeken we een restaurant met een kindermenu. We vinden er één waar ze kinderporties pasta serveren. Dat komt goed uit. Tijn is gek op pasta. Thuis ten minste. Hier spuugt hij de eerste hap gelijk uit. De volgende gooit hij op de grond. We proberen het zelf, maar proeven niks geks. We wijten het aan moeheid. Papa eet de pasta wel op.
De keer daarna gaan we pannenkoeken eten. We zijn samen met grote neef Milan (bijna 3) en mijn broer en schoonzus. Zij vragen of de kinderen misschien een pannenkoek moeten delen. “Nee hoor” roepen wij, “Tijn kan makkelijk in zijn eentje een pannenkoek op”. Normaal gesproken. Voordat we de eerste hap kunnen geven, komt het ontbijt er uit. Inclusief de net gedronken chocomel. Tijn is ziek. Mama eet de pannenkoek wel op.
Vorige week kwamen we onverwachts op de kermis terecht. De poffertjesgeur komt ons tegemoet. Ik ben er gek op. Zo’n echt kindergerecht zal Tijn zeker lekker vinden. Denken we. In eerste instantie reageert hij enthousiast. Totdat hij het in zijn mond heeft. Hij kauwt er op, trekt een vies gezicht en spuugt het uit. We geven de waterpokken de schuld. Papa en mama eten de rest wel op.
Tijn gaat binnenkort bij opa en oma logeren. Dan gaan wij een weekendje weg. Kunnen we rustig en relaxed ontbijten, lunchen en dineren. Met Tijn ergens anders eten, daar wachten we even mee.
