Een keertje oppassen: ze zijn heel lief hoor!
Ze zijn heel lief hoor! En dan heb ik het over de 3 kinderen van mijn vriendin Mijke. Dus als ik vorige week een appje van haar krijg dat ze dringend oppas nodig heeft dan is het enige wat ik kan zeggen “jaaaa natuurlijk, ik kom oppassen! No problem!” Van 16.00u tot 21.00u, inclusief kook- en naar-bed-breng-dienst. Appeltje eitje toch? Zeg ik als dertiger zonder kids.
Een avondje oppassen
Lotte (6) is al thuis als ik aan kom en Emma (2,5) wordt door papa opgehaald van het kinderdagverblijf. Merel (8) heeft een kinderfeestje (is dat op maandag tegenwoordig?) en zal rond half 7 thuis worden gebracht. Mijke geeft nog wat korte instructies en daarna vertrekken pap en mam naar hun zakelijke diner. Het diner hier thuis verloopt wat minder zakelijk, maar is erg gezellig. Onder het eten moet Emma plassen en terwijl ik erbij sta vraagt ze: “Heb jij ook een baby in je buik?” Uhhhh nee dus. Goed, ik vat het mar op als een hint. Ik moet weer sporten. De katten genieten tijdens het eten mee van de pasta en na het eten mag de ipad aan, welke in 3-voud aanwezig is by the way. Ik ben snel klaar met opruimen en heb ondertussen ook nog iets geleerd over muntjes pakken op een rails met een skateboard, terwijl er treinen aan komen rijden. Weer eens wat anders dan Ganzenbord!
Rond kwart over 7 is Merel nog niet thuisgebracht en Emma moet toch echt naar bed. Eerst maar de beker warme melk geven dan. Voor mezelf zet ik alvast de koffiekop onder het bonenapparaat. Ow, Lotte wil ook haar Optimel. In de roze beker graag. Maar Emma wil de blauwe beker en niet de groene. Oke, dan doen we het in de blauwe. Melk op, tandjes poetsen en nummer 1 naar boven. “Ik wil dat mama dat doet! Mammaaa!!!!” OK. Dit vraagt om een goed gesprek. Na 5 minuten toespreken hoor ik geluid op straat. Een half uur later dan gepland komt Merel dan eindelijk thuis. Ze wil natuurlijk naar binnen, dus ik weer naar beneden met een-nog-steeds-niet-uitgekleed kind op m’n arm. Merel is van het paard gevallen tijdens het kinderpartijtje en wil dat toch echt even tegen mama vertellen. “Als Emma en Lotte naar bed zijn mag je mama bellen, goed?” beloof ik haar. En nu wil Merel ook haar melk. Maar die moet wel warmer zijn dan die van Emma. En het moet in de paarse beker, niet in de blauwe. Emma ziet haar kans schoon en zit ondertussen bij Lotte. Lotte weigert haar zusje nog een keer af te geven en is van mening dat als Emma nog één keer melk krijgt ze dan echt wel mee naar boven gaat.
Een keertje oppassen: ze zijn heel lief hoor!
Ondertussen is het 19.40 u en waag ik nog een poging. Emma wil onder belofte van een verhaaltje en een liedje haar pyjama wel aan en 5 minuten later heb ik nummer 1 in bed. Lotte is de volgende, maar ze zit al in groep 3 en wil niet voorgelezen worden maar mij een verhaaltje voorlezen. Emma is het er toch niet mee eens dat ze in bed ligt en denkt dat mama DE oplossing is. Nadat het licht uit is bij Lotte, toch nog maar even bij Emma een liedje zingen. Pfffff het lijkt goed te gaan.
Merel mag eindelijk mama bellen,vertelt wat er is gebeurd en dat ze toch wel pijn heeft. Papa belooft dat hij nog een kusje komt geven als ze thuis zijn en ook Merel kan nu naar boven. Ow nee, toch niet. Eerst tanden poesten. Ow, en haren vlechten. “Lonneke!!!!” hoor ik Lotte roepen. Samen met Merel loop ik naar boven. Lotte’s wekker is nog niet gezet en ondertussen laat ook Emma weer van zich horen. Na het derde liedje kan ik bij Merel een verhaaltje voor gaan lezen. Papa en mama zullen wel zo thuis zijn toch? Om 20.20u ben ik dan eindelijk beneden. Alles is stil. Even opruimen en dan heerlijk even zitten met m’n kop koffie.
Terwijl ik aan het opruimen ben hoor ik de voordeur opengaan. Mijke en Mark komen binnen in een stil huis. “Wat heerlijk rustig! Kop koffie?” vraagt Mijke. “Nah, doe maar een wijntje, daar ben ik nu wel aan toe!”
De volgende dag krijg ik een appje van Mijke. Lotte:”Mama, waarom maak jij nooit zulke lekkere pasta als Lonneke?” Ha! Het is een beetje hectisch met oppassen maar ik maak toevallig wel de lekkerste pasta!
Enneh… volgende keer ga ik gewoon weer oppassen hoor:-)
*Uitgelichte foto via Shutterstock