“Ik wil nu eerst dit even afmaken en dan ga ik dit en dit en dit doen, dan ga ik naar m’n werk en kan ik in mijn pauze dit en dit doen en oh daarna, als ik thuis ben wil ik nog even zus en zo doen”. Vol goede moed en energie sta ik ’s ochtends in mijn hoofd het to-do lijstje op te dreunen terwijl ik ondertussen al opruimend door het huis heen draaf. Typisch Tessa. Alles moet “even snel” en ik heb nooit maar één ding om te doen maar altijd hele bergen to do’s waar ik vol goede moed aan begin. In de ochtend ben ik daarbij ook het meest productief dus vaak ben ik vol energie mijn dagplanning aan het volstampen met de illusie dat ik dat allemaal wel “even” ga fixen.
Even fixen werkt niet!
Ja. Juist. Niet dus hè, want vijf minuten later sta ik half de vaatwasser uit te ruimen, pieker ik me suf wie ik ook alweer nog “even snel” een mailtje moest sturen, vergeet ik de tandarts af te bellen, dacht ik dat ik de achterdeur op slot had gedraaid, zijn de gordijnen nog dicht, heeft het konijn geen eten gekregen en ben ik uiteindelijk op mijn werk aangekomen zonder de kinderstoel uit de auto te halen. Inderdaad, de autostoel die Wouter eigenlijk nodig had om met Fender weg te kunnen. Dikke vette fail dus.
Walgelijk irritant is het, dat ik van mijzelf niks mag vergeten, alles tegelijk wil doen, het liefst zo efficiënt mogelijk en juist daardoor af en toe de plank flink mis sla. Als kers op de taart heb ik vanmorgen, omdat ik (en nu komt ie!) druk bezig was met een nieuw lijstje te maken, vergeten de container aan de weg te zetten, waardoor we nu in huize van den Brink de komende twee weken tot onze nek in een vuilnisoverschot zitten. Echt fan-tas-tisch, dat brein van mij.
Single-tasking versus multitasking
Vaak loop het wel met een sisser af – al weet ik niet hoe blij Wouter is met het vuilnisoverschot verhaal – en het is ook heus niet altijd drama maar ik zou het toch echt wel fijn vinden als ik wat meer single-task gericht zou zijn. No stress, no drama, gewoon één ding tegelijk. En natuurlijk probéér ik dat ook wel. Maar terwijl ik – voor de honderdste keer – een poging waag gedecideerd en gefocust bezig te zijn met maar één ding dwaalt mijn hoofd langzaam weer af naar “the other side”: de klant van het werk die ik morgen nog moet bellen, de auto die eigenlijk al maanden gewassen moet worden, de was die nog steeds opgevouwen moet worden, die cursus waar ik mij nog voor op wil geven, het kinderdagverblijf wat gemaild moet worden en dat etentje met vrienden wat nog “even” gepland moet worden. Voor ik het weet – ja écht, hoe is mij een raadsel, vertel het me! – sta ik in een onbewaakt moment driftig alle ramen en kozijnen in huis te wassen omdat mijn oog plotseling viel op al die vieze spinnenwebben die in de hoek van het raam hingen. Oh en omdat ik zo lekker bezig was heb ik ook maar gelijk – want, efficiënt – de planten in de vensterbank water gegeven en het halve huis gepoetst en opgeruimd.
Nou, je begrijpt: dat dus. Morgen maar weer een nieuwe poging, ik ga nu eerst “even” genieten van mijn gewassen ramen!
*Uitgelichte foto via Shutterstock
