Een klein zandmonstertje. Dat is wat ik bij mooi weer mee naar huis krijg van het kinderdagverblijf. O nee, het is toch een kind, maar met gratis full-body-packing. Van zand. Tot in de elastiekjes waarmee haar haartjes bij elkaar zijn gebonden zitten hele ladingen zand. Linea recta in bad!
Ik heb een hekel aan zand. Altijd al gehad. Mijn moeder vertelt me dat ik vroeger op het strand al niet van mijn badlaken af kwam en het uitschreeuwde wanneer er iemand ook maar een klein beetje zand op mijn handdoek gooide, al dan niet expres. Kinderen die langs of over mijn handdoek renden. Ik moest er niets van hebben. En ik heb dus ook een hekel aan insmeren. Want smeer je je in, dan plak je en dan kom je nóóit meer van dat zand af.
Nu kan ik niet anders, ik moet er aan geloven. Dat lieve, kleine dreumesje dat zo goed wordt ingesmeerd op het kinderdagverblijf en regelrecht vanuit de zandbak op mij af komt rennen wanneer ik het speelpleintje op loop. “Mama! Mama!” Hoe kan ik haar op de grond laten staan, armpjes omhoog, alleen maar omdat ze helemaal plakt én onder het zand zit? Ik neem het zand voor lief, samen met de plakkerige armpjes die ze om mijn nek legt. De zweterige, schurende wangetjes die ze op mijn schouder legt om me te knuffelen terwijl ze in mijn oor fluistert “Mamaaaaaaaa…..”
Zonnebrandcreme. I love it, I hate it. I love it omdat het goed is voor je huid. Heerlijk idee dat het je beschermt tegen de zon. I hate it omdat ik veel geld uitgeef aan zonnebrandcreme. Mijn eeuwige zoektocht naar dé perfecte creme. Die makkelijk smeert, niet plakt, geen vlekken achter laat op lichte kleding en toch goed beschermt.
Jaren geleden en dan praat ik echt over een jaar of 20 geleden, had ik een heerlijke zonnebrandcreme van Delial. Witte fles, factor 15. Speciaal voor de gevoelige huid. Wat smeerde dit makkelijk uit en het plakte totaal niet. Of het vlekken achterliet kan ik echt niet meer zeggen, te lang geleden. Ik heb helaas maar 1 zomer gebruik kunnen maken van deze “wondercreme”, het jaar daarna was het nergens meer te vinden.
Drie jaar terug attendeert mijn schoonvader mij op Ultrasun. Wat een heerlijk spul; ’s morgens insmeren en de hele dag beschermt de zon in kunnen. Tijdens het insmeren heb je het idee dat het vervliegt, alsof er iets van alcohol in zit. Heel vloeibaar. Net ingesmeerd plakt het nog iets, maar al snel is dat over. Terecht dat ze op hun website vermelden “100% water-, wrijf- en zweetvast”. Het biedt inderdaad lang factor 30 of 50 bescherming; 1x insmeren een half uur voor je de zon ingaat volstaat. Helaas laat Ultrasun gele vlekken achter op lichte kleding die ik er lastig uit krijg in de was dus ook met deze zonnebrandcreme ben ik alweer klaar.
Vorige week vernam ik dat er nu ook Ultrasun kids is. Ik besloot het weer een kans te geven. We zijn weer drie jaar verder en misschien is er weer iets aan de samenstelling veranderd. Inmiddels heb ik een paar keer de gezichtjes van Ole en Madee ingesmeerd met deze Ultrasun factor 50. Ik vind het nog niet helemaal meevallen. De substantie van deze creme speciaal voor kinderen is totaal anders dan die voor volwassenen. En waarschijnlijk terecht. De creme is erg dik en smeert lastig uit, het voelt heel stroef. Vinden ze het normaal prima om ingesmeerd te worden, nu raakt het geduld vrij snel op wanneer ik mijn best doe geen “witte zweem” op de gezichtjes achter te laten. Mijn zoektocht naar de perfecte zonnebrandcreme gaat verder.
Na wat speurwerk op internet kwam ik op de website Smeerjein.nl terecht. Smeer je in! is een landelijke campagne om kinderen te beschermen tegen de zon. Via deze website kun je een non-profit zonnebrandcreme bestellen, Suncover suncare factor 30, welke ontwikkeld is door Jetske Ultee vanuit de Stichting Sunwiser. Ik ben benieuwd; ik wacht met smart op de postbode die deze zonnebrandcreme komt bezorgen en hoop dat ik straks dan eindelijk mijn ultieme zonnebrandcreme heb gevonden.
I’ll keep you posted!
