Speciaal voor papa
Papa is jaloers. Mama schrijft namelijk altijd over Tijn. En soms over zichzelf. Maar nooit over papa.
Papa is een echte man. Niet in de zin van de macho Alfaman, maar in de zin van de mannelijke eigenschappen. Zo kan hij geen twee dingen tegelijk doen: naar boven gaan en óók de was meenemen is al te veel gevraagd. Rommel ziet hij niet. Opruimen is troep verplaatsen. Als hij ziek is, lijkt het of hij dood gaat. Hij is de hele dag bezig met iMac, iPad en iPhone. Tegelijkertijd een gesprek voeren gaat niet. Meer dan ‘hmmm’, komt er niet uit. En later zeggen: ‘Ik heb je wel gehoord’. Als iets niet op de kalender staat, vergeet hij het: ‘Waar moeten we heen dan?’ En aan winkelen heeft hij een hekel. Dat doet hij twee keer per jaar – zomer en winter – in één winkel. ‘Waarom moet ik verder kijken?’
Maar papa is ook heel lief. Voor Tijn én voor mij. Elke avond, stipt om half negen, krijg ik een kopje thee. Vaak met iets lekkers. Dat papa speciaal voor mij heeft gekocht. Elke zondag een eitje bij het ontbijt. En soms ontbijt op bed. Als ik niet kan slapen mag ik bij hem liggen. Ook al is het midden in de nacht. Hij doet, voor mij, zijn best om alles te onthouden. Door het in de Ipad, Iphone en Imac te zetten. Hij kookt vaak en doet de boodschappen. Hij neemt de babyfoon mee naar boven als ik rust wil en gaat er ’s nachts uit als Tijn huilt. Eén keer in de week is het ‘papadag’. Ik heb geen idee wat ze doen, maar als ik uit mijn werk kom ziet Tijn mij niet staan. Dan is het alleen maar: ‘papa’, ‘papa’, ‘papa’.
Deze blog is dus voor speciaal voor papa, op vaderdag. En omdat ik van papa hou. Ook met al zijn mannelijke eigenschappen.