Ouderschap

Op vakantie in Italië: ‘Puin! We hebben puin!’

4 augustus 2016 – Dormelletto (Italië)
Camping Lago Maggiore Village – Stacaravan 514

Daar zaten we dan, onder de overkapping van onze stacaravan, te kwartetten, mijn dochtertje van 8 en ik. Het was een wat vreemd kwartetspel, waarbij je niet vier maar drie bij elkaar horende kaarten moest verzamelen. Dat de naam van het kaartspel in kwestie was afgeleid van het aantal kaarten waaruit een kwartet bestaat was de maker van dit kwartetspel kennelijk even ontgaan.

Maar goed, terzake nu. Want terwijl wij daar zo lekker met elkaar zaten te kwartetten, begon het weer te betrekken. Of zeg maar gerust: om te slaan. De hele dag was het mooi weer geweest, tegen de 30 graden en volop zon. Maar binnen een paar minuten regende en waaide het keihard. We hielden het al snel niet meer droog, daar onder onze overkapping. De wind joeg de regen er horizontaal onderdoor.

Voorbij vliegende bungalowtenten

’Zo voorbij,’ sprak ik mijn dochtertje en mezelf moed in, in de hoop dat het een buitje zou zijn. Maar toen de bungalowtenten met daarin nog hele gezinnen zo ongeveer voorbij kwamen vliegen, wist ik dat het menens was. Er was noodweer op komst. We haastten ons naar binnen zodat we daar droog en veilig ons wat vreemde kwartetspel konden voortzetten.

Debris! We got debris!

We nestelden ons op de banken van de zithoek. Buiten werd het steeds donkerder, zo nu en dan een lichtflits. Ondertussen sloegen wind, regen, bladeren, takjes en weet ik veel wat nog meer tegen onze stacaravan. Dat gaf een kabaal van jewelste, op het dak en tegen de wanden. Het deed een beetje denken aan de film Twister, waarin Jo (Helen Hunt) er telkens nogal gewichtig kond van doet als een tornado in staat is om puin de lucht in te slingeren. ‘Debris! We got debris!’, ofwel: ‘Puin! We hebben puin!’

Maar we voelden ons veilig in onze robuuste stacaravan. We kwartetten er lustig op los. Ons kon niets gebeuren. Boem, kwartet. Alle kaarten van Winnie de Poeh compleet. Winnie de Poeh die honing eet, Winnie de Poeh die slaapt en Winnie de Poeh die weet ik veel wat doet. Dat soort dingen. Leuk.

Maar dan valt ook de elektriciteit uit…

Toen even later de elektriciteit op de hele camping en dus ook die van onze caravan uitviel, merkte één van mijn zoons op dat hij het nu toch wel wat spannend begon te vinden. ‘Nee joh,’ zeiden we, ‘juist gezellig!’ Probleem was wel dat ons kwartetspel er danig door werd verstoord. We zagen immers geen hand meer voor ogen. Dat maakte het wel erg lastig om vast te stellen of je alle drie kaarten van Kikker, Vos of Winnie de Poeh die enig of ander lullig activiteitje aan het doen waren al in bezit had.

Maar vrouwlief had met dit soort situaties rekening gehouden en stak een kaarsje aan. Daar zaten we dan, binnen, onderuitgezakt, bij kaarslicht, te kwartetten. De kinderen al in de pyjama, pa een biertje, ma een wijntje, op de achtergrond de hagel (ja, echt) die op het dak roffelde en de bassende stem van Leonard Cohen die zijn fenomenale Bird on a wire ten gehore bracht.

Gezelligheid kent geen tijd, om maar eens even een cliché van stal te halen.

Eindelijk eens iets beleefd

De volgende morgen hoorde ik dat menig tentbewoner een paar uur lang met vrouw en kinderen aan de voortent had gehangen om te voorkomen dat die weg zou waaien. Ook waren veel bomen omgewaaid en op tenten en caravans terechtgekomen. Er waren gelukkig geen slachtoffers, alleen wat materiële schade zo hier en daar. Dat gaf mij ruimte om me zonder bezwaar te laven aan de gedachte dat ik eindelijk weer een dag had beleefd waarover wat te schrijven viel.

In dit artikel kunnen affiliate linkjes voorkomen. Wij ontvangen een kleine commissie wanneer je doorklikt via zo'n linkje en een aankoop doet. Dit kost jou niets extra, de verkopende partij neemt deze commissie voor zijn rekening. Blij met de informatie die je op onze website gevonden hebt? Dan zijn we dankbaar wanneer je je aankoop doet via een van deze linkjes. Veel leesplezier!
Back to top button