Vakantiestress
Het is vrijdagochtend. Ole is vrij vandaag, volgende week heeft hij zijn eerste schoolvakantie. Als hij ’s morgens wakker wordt weet hij nog waar we het gister over hebben gehad; hij hoeft vandaag niet naar school, dus we kunnen heerlijk rustig aan doen. We tutten lekker in bed, allemaal met een telefoon in ons handen. Ole en Madee kijken filmpjes, ik check mijn mail.
“Mam, zullen we gaan eten?” vraagt Ole. Ik stem in en we gaan naar de badkamer om te wassen en aan te kleden. Dan begint het. Hij wil alles zelf doen maar toch ook weer niet. Ik mag hem helpen maar toch ook weer niet. Hij zit zichzelf behoorlijk in de weg en ik heb medelijden met hem. Ik besluit dat het vast komt door een lage bloedsuikerspiegel, we moeten dan ook snel naar beneden om iets te eten.
Beneden aangekomen vraag ik wat hij wil eten op brood. Hij wil hagelslag, hij is vrij en denkt dat het weekend is. “Nee, hagelslag doen we alleen in het weekend Ole, dat weet je. Vandaag is het vrijdag.” Hij raakt helemaal in paniek en rent naar zijn schema wat op de verwarming hangt. “Maar als het vrijdag is moet ik naar school!” Hij barst in tranen uit. “Alle kindjes zijn op school en nu ben ik er niet!” Ik zak door m’n knieën, pak hem vast en knuffel hem. “O mannetje, je begrijpt het niet he” “Neeeeee!” Helemaal in de war en met natte wangen legt hij zijn hoofd op mijn schouder. Ik leg hem uit dat vandaag de klaslokalen leeg gehaald worden en dat de vloeren in de was worden gezet. Daarom zijn alle kindjes vandaag vrij van school. Morgen is het zaterdag, de eerste dag van het weekend. Daarna is het zondag, ook nog weekend. Maandag is de eerste dag van de vakantie. En dan komt het lastige; dinsdag en donderdag gaat hij nl. wel naar de buitenschoolse opvang en niet alleen ’s middags maar de hele dag. Ik probeer het uit te leggen maar hij begrijpt er echt helemaal niets van.
Vakantiestress…. misschien helpt een schema?
“Zullen we een nieuw schema maken, speciaal voor volgende week?” Met die gedachten wordt hij rustiger. Gaat zitten om zijn boterham op te eten en begint weer te lachen. Structuur; voor de een belangrijker dan voor de ander. Eén ding kan ik zeggen; hij heeft het niet van een vreemde.