Het is vroeg in de ochtend als ik Rebecca en Kim tref op Schiphol voor ons uitje naar Madrid. De regen komt met bakken uit de hemel dus we kunnen niet wachten tot we aan de drankjes zitten op terras in Spanje, hopelijk een graad of 15 warmer. Druk als ze altijd is komt Rebecca op me af stieren. “Spain, here we come!!!” Ze vliegt me om m’n nek. “Zo meissie, heb je er zin in?” Pesterig duwt ze op m’n neus. Kim is altijd wat ingetogener en geeft een kus op m’n wang. We lopen richting de incheck-balie.
De 2,5 uur die we hebben uitgetrokken voor inchecken, koffie drinken en shoppen is in mum van tijd voorbij. We nestelen ons goed in in de altijd zo heerlijk ruime stoelen (NOT) van een vliegtuig, omgeven door tijdschriften, tasjes met aankopen en lekkere dingen voor onderweg. Rebecca heeft het hoogste woord, zoals gewoonlijk. Voor haar gevoel onopgemerkt maar voor omzittenden volgens mij vreselijk irritant “scant” ze zo ongeveer alle passagiers aan boord. Kim laat het over zich heen komen, ook ik heb altijd even tijd nodig om los te komen. Al moet ik toegeven dat dat wat minder lastig is met Rebecca naast je. De vlucht is prima en we hebben zowaar nog even rust wanneer Rebecca zich verliest in één van de tijdschriften.
Wat een prachtig hotel! “Wauw, goed gedaan Kim!” Rebecca gooit zich op het bed. Ze gilt als een klein meisje. Kim en ik kijken elkaar aan, lachen en trekken even onze wenkbrauwen op. De kamer is inderdaad prachtig, de bedden zien er heerlijk uit, de badkamer is spik en span en we hebben mooi uitzicht op een pleintje. “Kom, we gaan sjansen!” gilt Rebecca. “Ik heb hier beneden al wat lekkere Spanjaarden gezien!” Sinds een half jaar is Rebecca vrijgezel. Na een relatie van 1,5 jaar hield ze het (weer) voor gezien. Heeft ze net een nieuwe vlam dan gaat ze er helemaal voor, maar zodra het allemaal wat “normaal” wordt komt het “party-beest” weer in haar naar boven en zet ze er een punt achter. Ik vraag me af of ze ooit de rust zal vinden om zich echt te settelen. Kim daarentegen is al sinds haar 17e bij Max, haar eerste en enige liefde. “Jut en Jul” noemt iedereen hen; braaf als ze beiden zijn. Bijna alles doen ze samen. Op een leuke manier, dat dan weer wel.
Waarom smaken de drankjes in warme landen toch altijd zoveel beter dan in het koude Nederland? Ik vraag het me af terwijl ik in mijn Ice-tea roer. Zelfde drankje, zelfde glas, andere omgeving. Komt vast door de temperatuur. Ik roer linksom, dan weer rechtsom. “Joehoe!!! Chica!!! Bij de les blijven he!” Rebecca stoot Kim aan en wijst naar me. “Die Ice-tea is niet het juiste drankje voor haar, die moet ook aan de alcohol!” Ze zitten beiden aan de Sangria en ook Kim komt los. Zit ik hier aan mijn Ice-tea. Zo lang ik aan de hormonen zit en we met de behandelingen bezig zijn drink ik gewoon liever geen alcohol maar ik ben het even beu. “Doe mij ook zo’n glas,” ik wijs naar de karaf die op tafel staat. “”You go girl!!!” Rebecca pakt mijn glas Ice-tea, gooit het leeg in een plantenbak naast haar en vult het glas met Sangria. “Cheers!!” ze heft haar glas met een brede grijns. Ik neem me voor uit mijn eigen wereldje te treden, even alles los te laten en te genieten van de drankjes, het heerlijke weer en de gezelligheid.
