Ruim achtentwintig weken zwanger; hoe is mijn zwangerschap tot nu toe gegaan? Eigenlijk had ik geen verwachtingen maar stiekem ook wel. Ik ging ervan uit dat ik gewoon kon doorgaan waar ik was gebleven, net als voor mijn zwangerschap. Om mij heen waren dames zo mooi zwanger, ze genieten van een groeiende buik en bleven vooral de dingen doen waar ze voor de zwangerschap ook mee bezig waren. Helaas ging het bij mij anders. Ik heb zeker geen horror zwangerschap gehad, begrijp me niet verkeerd, maar mijn lichaam reageerde net even iets anders dan ik had gewild.
Misselijk en overgeven
Rond de acht weken begon de ellende; misselijk en overgeven. En precies toen ging ik op skitrip met mijn werk. Omdat ik toch niet zou gaan skiën dacht ik dat ik gewoon mee kon gaan, ik zou gewoon lekker op het terras gaan zitten en gaan genieten van de zon. Maar ik heb vooral de hotelkamer van binnen gezien. En uitgerekend daar moest nieuwe broeken kopen, want de broeken die ik mee had waren gewoon al te klein! Mijn buik was zo opgezet dat ik de knoop niet dicht kreeg. Enig lichtpuntje: ik hou van shoppen ;-)
Overdag lag ik op bed tot het tijd was voor het avondeten en daarna lukte het mij om tot een uur of tien mee te feesten met de rest. Omdat mijn collega’s nog niet wisten dat ik zwanger was, vertelde ik maar dat ik me niet goed voelde. Helaas kon ik niet iedereen voor de gek houden want bij de eerste cola die ik bestelde gilde een collega door de groep heen: “Ben je zwanger of zo!” Was het zo overduidelijk?
IJzertekort
De weken erna ging de misselijkheid niet over en kwam er ook enorme vermoeidheid bij. Iedereen gaf aan dat het erbij hoorde, dus ik deed er verder niets mee. “Na de twaalfde week is alles minder en ga je je beter voelen!”, werd door iedereen gezegd. Maar rond mijn zestiende week werd ik intens moe en kreeg ik veel migraine aanvallen. Ik sliep wel zestien uur per dag! Dit kon niet goed zijn toch? De verloskundige wilde dat ik mijn bloed ging testen en daaruit bleek dat ik ijzertekort had. Veel vrouwen hebben last van ijzertekort tijdens de zwangerschap maar op een of andere manier kon mijn lichaam er slecht mee om gaan. En daarnaast heb ik van mijzelf een lage bloeddruk, wat ook niet erg meewerkt dan. Ik heb hiervan twee weken bij moeten komen en daarna ben ik weer langzaam aan het werk gegaan. Tot op de dag van vandaag neem ik twee keer daags Floradix en natuurlijk veel andere pro-ijzer producten.
Jippie ik voel me weer fitter!
Sinds twee á drie weken ben ik een beetje fit, niet meer zo intens moe. Ik kan weer meer dingen doen, bijna net zoveel als voorheen. Soms krijg ik een terugval, dan kom ik terug van werk en dan ben ik te moe om te eten. Ik zit nu in mijn derde trimester en kan eindelijk genieten van mijn zwangerschap. Maar nog moet ik uitkijken dat ik niet te veel hooi op mijn vork neem. Ik ben een actief persoon en ik vind het heerlijk om uitstapjes te maken, maar mijn lichaam kan dat niet altijd aan. Afgelopen weekend had ik geen afspraken, gewoon even twee dagen heerlijk thuis zijn. We wilden in deze dagen de kinderkamer gaan verven maar na een paar boodschapjes was ik gewoon té moe, ik kon geen kant op. Het lijkt alsof wanneer je “toegeeft” je lichaam zegt: Zo je hebt toch geen afspraken, nu neem je rust!” Ik vind het heel lastig om de balans hierin te vinden, maar, ik ben aardig op weg.
Nog anderhalf maand werken en dan mag ik met verlof, waar ik enorm naar uitkijk. Hopelijk tot die tijd, of eigenlijk tot aan de bevalling, blijf ik me voelen zoals ik me nu voel. Lekkerder in mijn vel en meer energie hebben dan voorheen. De buik wordt wel groter en zwaarder, dat merk ik wel! Mijn meisje is lekker actief en beweegt goed, wat toch een heel bijzonder gevoel blijft. Verder hoop ik dat ik leuke en gezellige dingen mag blijven doen met familie en vrienden. Zolang ik mobiel blijf en niet aan bed ben gekluisterd omdat ik zo moe ben, vind ik het eigenlijk al prima:-)
