Naar het circus. Ik vroeg me altijd al af vanaf welke leeftijd het circus voor kinderen interessant is. Een voorstelling van 2,5 uur uitzitten is niet niets. Toen laatst een aanbieding langs kwam van Groupon bedacht ik dat het er maar eens van moest komen; ik bestelde 2 tickets, dit zou echt een uitje voor moeder en zoon worden.
Ik vertel Ole het goede nieuws. “Ole, wij gaan samen naar het circus.” “Jaaaa!!!” roept hij enthousiast. Om me vervolgens een beetje vaag aan te kijken. “Mam, wat is precies het circus?” Ik besluit wat filmpjes van circus Renz op te zoeken op Youtube. Flitsende filmpjes krijgen we voor ogen, shows met olifanten, tijgers, zeeleeuwen en papegaaien. Ole is helemaal enthousiast. Hij is gek op dieren. Mmm. Had ik laatst niet uit het nieuws vernomen dat circus Renz al gestopt was met het geven van voorstellingen met daarin wilde dieren? Ik zoek het op en inderdaad; geen wilde dieren meer bij een bezoek aan circus Renz. Hoe leg ik dit uit aan een kind van 3,5. “Ole, deze filmpjes zijn nog van heeeeeel lang geleden. Toen mochten er nog dieren in het circus. Nu hebben ze al die dieren weer lekker los gelaten in de natuur, waar ze horen. Er mogen geen wilde dieren meer in het circus, alleen maar paardjes”. “Ja…” hij knikt instemmend, maar klinkt ietwat teleurgesteld. “Ook niet giraffen?” “Nee, die zien we dan ook niet.” “En ook niet leeuwen? En luipaarden?” Nee, die ook niet lieverd.” “Ook niet zebra’s? Hertjes? Krokodillen?” “Nee, al die dieren zijn niet in het circus. Maar veel daarvan waren er eerst ook al niet.” “Oh…” hij lijkt in gedachten verzonken. “Maar wel paardjes? En vogels? Die vind ik ook wel leuk hoor!” Gelukkig maar. Hij wil nog steeds wel naar het circus.
Voor het eerst naar het circus!
Het is warm op de dag dat we naar het circus gaan. Ik merk aan Ole dat hij het allemaal best spannend vindt. Ik stop wat drinken in mijn tas en we springen in de auto. We zijn best vroeg maar ik verwacht ook niet dat het druk gaat worden; ik denk dat de meeste mensen met dit weer liever op strand liggen en ik geef ze geen ongelijk. Als we bij de kassa zijn geweest lopen we de tent in. Ole is helemaal stil. Kijkt om zich heen en houdt angstvallig mijn hand vast. Hij knijpt er in en kijkt naar me omhoog. “Kijk mama, een hele kleine mannetje” fluistert hij. Bij de ingang van de tent staat inderdaad een heel kleine meneer van het circus. “Kom, we gaan meteen een mooi plekje opzoeken” zeg ik tegen hem. We lopen de tent in. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst in het circus geweest ben, maar het zal zeker een jaar of 25 geleden zijn. Alles ziet er nog hetzelfde uit. Zo grappig! We nemen plaats halverwege de tribune. Het is vreselijk warm, ook al is het tentdoek een heel stuk omhoog geslagen. Ole zit voor zich uit te staren. “Mam, begint het al?” “Nog niet, eerst moet iedereen gaan zitten”. “Oh.” Dames van het circus lopen steeds heen en weer met popcorn en speeltjes met lichtjes. Ole taalt er niet naar. “Ole, zullen we zo’n lichtdingetje kopen?” Ik vind het er zo leuk uit zien bij andere kinderen. “Welke?” vraagt hij. Ik wijs het aan en sein naar een van de dames. Ze komt met een hele bak naar ons toe lopen. Ole kiest er eentje uit en gaat helemaal happy weer zitten. Zo, dat breekt de spanning een beetje, weg pruil-lipje, hallo lach.
De opening begint meteen spetterend met een aantal mooie paarden die rondjes rennen, omkeren, naast elkaar lopen en tegelijkertijd steigeren. Ole vindt het helemaal leuk. Maar dan… acrobaat na acrobaat. Het kan Ole gestolen worden. Hij moet plassen. Dus we gaan even naar buiten. Vind ik zelf ook niet erg; wat is het heet in die tent. Een Finse sauna is er niets bij. Als we weer terug in de tent zijn komt er weer een voorstelling met dieren. Er komen 3 koeien de piste in, een paar geiten, een groepje ganzen en 3 varkens. Het is wel grappig. Een varken welke gaat zitten en ganzen die om de koeien heen lopen, zigzaggend. Voor we het weten zijn de dieren weer de piste uit en kijken we weer naar acrobaten.
Voor het eerst naar het circus! En voor het laatst.
Niet veel later is het pauze. We zijn blij dat we weer even naar buiten mogen. We halen wat te drinken en lopen een rondje om de tent. Ik zie gezadelde paarden staan dus die zullen straks nog wel voorbij komen. Ole loopt een beetje te slenteren. Ik heb hem te warm gekleed, hij heeft het echt warm. Veel zin heeft hij niet om weer naar binnen te gaan als het weer begint. We zitten niet heel lang of hij moet weer plassen. Ik vraag me af of het wel echt zo is, volgens mij wil hij gewoon weg uit de hitte. Precies wanneer we naar buiten lopen komen de paarden binnen. “Wil je even blijven kijken?” vraag ik hem. Maar nee, hij wil plassen. Hierna zitten we nog een half uurtje in de tent wanneer hij het echt zat is en hij aangeeft dat hij naar huis wil. Ik begrijp het ook wel. Al die acrobaten, het is vreselijk knap maar toch allemaal een beetje hetzelfde. We gaan maar naar huis. Blij dat we even kunnen afkoelen in de auto met airco. Blij dat we geweest zijn, om tot de conclusie te komen (sorry) dat we hier een heel lange tijd niet meer naartoe zullen gaan.
