Zwemles. Ik werd er door vele moeders al op voorbereid, jaren lang doorbrengen in dat hete zwembad. Op een bankje zwetend zitten kijken naar hoe je kind probeert niet te verdrinken. Voor ons is het nu ook zo ver; onze zoon zit op zwemles. Het stukje “zwetend toekijken” is voor ons niet van toepassing, wij mogen niet bij het zwembad blijven en vanuit de kantine kun je het bad niet zien. Maar die kleedkamer… die kleedkamer die blijft.
Wat een gedoe in die kleedkamer!
En zo zit ik daar weer, op vrijdagavond, in de kleedkamer. Mijn dochter is mee dit keer want papa heeft “mannenavond”. We wachten rustig op het bankje in de kleedkamer tot haar broer klaar is met zwemmen. Er komen steeds meer vaders en moeders binnen en zo langzamerhand begin ik me af te vragen waar de kinderen moeten blijven als die er ook nog bij komen. En dan gebeurt het. De deur zwaait open en een warme luchtstroom komt naar binnen waaien. Mijn dochter springt opzij als een jongen in een zeiknat regenpak naar binnen komt rennen. Verschrikt propt ze zich tussen mij en de vrouw naast mij op het bankje die haar meteen afkeurend aankijkt. Twee jongens komen bij de buurvrouw staan waarvan er eentje zijn lange manen staat uit te schudden door zijn hoofd naar beneden te buigen en flink heen en weer te draaien. En bedankt, ik ben meteen soaked.
Billen van de buurjongen
We wachten nog steeds op onze man. Ik denk dat hij niet meer naar binnen kan, het past gewoon niet. Maar dan hoor ik hem. “Mammie!!” hij wringt zich door de natte menigte heen en valt me om m’n hals. “Hohooohoooo, zullen we eerst even afdrogen?” “Dat is goed lieve mammie” zegt hij en hij aait me over mijn hoofd. OK. Here we go. De handdoek gooi ik meteen over zijn hoofd, even lekker droog wrijven. Armen, buik en nu naar beneden. My God, wat een gedoe. Zittend op het bankje buk ik naar beneden zodat ik bij zijn voeten kan. Mijn hoofd op enigzins gekke hoogte, ok, ik blijf naar beneden kijken. “Kijk mama, dezelfde zwembroek!” Ik kijk opzij, nog steeds bukkend. BAM! Tegen de billen van de jongen naast mij aan. Ojee wat gênant dit! Het joch kijkt me aan met dezelfde blik waarmee zijn moeder net naar mijn dochter keek. Ik glimlach naar hem, hehehe, “sorry” breng ik een beetje stamelend uit.
Mijn dochter is inmiddels achter het bankje gekropen en begint te jammeren dat ze naar buiten wil. De mevrouw aan de andere kant wringt de natte kleding van haar zoon uit in het putje, 10 cm naast mijn schoen. Uhhhhh had ik deze nieuwe leren schoenen al ingespoten met waterafstotend spul? Don’t think so! Eén zeiknatte schoen. Voortaan niet meer zo dicht naast het putje gaan zitten én oude schoenen aantrekken. Ok, we zijn klaar voor de kleding. Sokken aan. Damn, sokken en vochtige voeten is geen goede combi!!! “Waarom heb je je slippers niet aangedaan, is veel handiger!” Hij kijkt me verwonderd aan en stamelt dat hij dat niet wist, dat dat handiger is. Ok, spijkerbroek. Fijn dat hij precies vandaag die slimfit strech-achtige broek aan heeft. Wat een gehijs! Snel zijn shirt aan en ik prop alles bij elkaar in de tas, ik zoek het thuis wel uit. Ik wil er uit, weg!
Zwemles? Leuk. Maar niet voor mij!
Blij ben ik wanneer ik buiten die kleedkamer sta en de rij voor de haar-droog-blazer lopen we voor het gemak maar even voorbij dit keer. Je zou 4 kinderen hebben en zo ongeveer 8 jaar in zo’n zwembad moeten doorbrengen, elke week weer en dus met meerdere kinderen tegelijk! Respect hoor! Volgende week mag papa weer mee naar zwemles. En alle volgende keren daarna ook graag, veel succes! Ik ga wel met mijn dochter naar balletles.
