Moeder worden wilde ik al heel mijn leven, dus zodra er twee streepjes zichtbaar waren (ok, misschien zelfs al daarvoor), zocht ik op het internet naar “het beste” voor mijn toekomstige kind. Ik zou borstvoeden, ergonomisch dragen en Rapley-en. Borstvoeden: vink! Dragen: yep! Soms wat grote stukken appel is ook een beetje Rapley toch? Nee? Ach, two out of three is best een aardige score.
Je kindje dragen leer je op Youtube
Het dragen deed ik met een draagdoek a.k.a. zo’n wikkelding. Youtube leerde mij hoe het moest. Het gemak waarmee die dames hun kroost in een draagdoek knoopte vond ik indrukwekkend. Na een paar keer oefenen met een knuffel (want, nog zwanger) durfde ik het een paar weken na de bevalling aan. Met mijn vriend heel dicht in de buurt én boven het bed voor het geval ons dierbaarste bezit er uit zou vallen, wikkelde-knoopte-wiebelde ik mijn dochter in de draagdoek. Tip tussendoor: nooit doen net na een voeding.
Dragen in een draagdoek? Veel te warm!
Ik vond het heerlijk. Haar bolletje op kusjeshoogte, zodat ik voortdurend haar verslavend lekkere babyluchtje op kon snuiven. Zij vond het heerlijk en viel standaard binnen een paar minuten in slaap, compleet met kleine babysnurkjes. Maar mijn god, wat is het warm zo’n oventje in drie lagen doek. Ik heb het zelf al warm bij 19 graden en laat mijn dochter nu net in mei geboren zijn. Een warme mei. Gevolgd door een warme juni. En warme juli. En ga zo maar door! Na meerdere plakkerige sessies verdween de doek in de hoek en vervoerde ik haar – heerlijk luchtig – in de kinderwagen.
Lees ook: 8 voordelen van je kindje dragen in een draagzak
Ergonomisch dragen; comfortabel voor kind én drager
Ik verdiepte me nog even in andere dragers en dan met name de ergonomische dragers, waarbij het kindje in een natuurlijke bolling en met de beentjes in kikkerhouding zit. Comfortabel voor het kind, comfortabel voor de drager. Uiteindelijk is het er niet van gekomen, de wandelwagen voldeed prima. Tot een paar weken geleden.
Na een heerlijke wandeling door de duinen stonden we midden op de route ineens met vermoeide peuter in wandelwagen voor een trap. Vooruit, even tillen en klaar. De trap werd echter gevolgd door rul zand, wat heuvels en nog een trap. Drie weken later zouden we naar de Ardennen gaan en daar wilden we eigenlijk toch ook lekker wandelen. Even rondvragen in de vriendenkring leverde een te lenen peuterdrager op.
Een ergonomische drager; na 2,5 jaar nog op het wensenlijstje
Vanaf moment een was dit een succes. Onze dochter zat stralend om zich heen te kijken, zwaaide naar iedereen en zag ineens alles wat wij ook zagen. Het omdoen is super handig: heupband vastklikken, kind in het zakje, schouderbanden om, even wiebelen zodat het pamperkontje goed zit en gaan. Met gemak liep ik een uur rond met 12,5 kilo op mijn rug. Heuvel op, steil paadje af, eitje. En trust me, ik heb de conditie van een poffertje en vrijwel altijd pijn in mijn onderrug. Ondertussen aaide mijn dochter zachtjes over mijn armen, gaf kleine kusjes op mijn rug en deed zelfs een dutje. Zonder snurkjes, maar minstens zo lief.
De geleende drager gaat binnenkort terug en ondanks dat onze dochter al 2,5 is, staat er inmiddels een bij ons op de wensenlijst. Ik hoop op nog vele mooie wandelingen, vrolijk geklets vanuit de drager en lieve kusjes op mijn rug.
*Uitgelichte foto via Shutterstock
