Gegild en gehuppeld dat ik heb… Zoonlief moest afgelopen week in een bakje wat diertjes uit de tuin meenemen voor natuurles. Die potten zijn zo opgetild voor wat pissenbedden en wat duizendpoten die zich daar huisvesten. Hoe je ze dan snel kan vangen is een tweede, maar het is ons gelukt! De aarde in de border een beetje husselen en we hebben zo een regenworm, mieren, wat torretjes en een vaag rood beest met heel veel pootjes. Die laatste bleek ná de natuurles een naam te hebben, een 100-poot. Nooit geweten dat die ook bestonden.
Held op sokken
Waarvan ik in mijn tuin ook van het bestaan niet wist, zijn de grotere spinnen die ik normaal uit mijn Harry Potter kast zie kruipen. En waarvan ik dan een dubbele hartverzakking krijg, want wat kunnen die beesten hard lopen en wat zijn ze groot! Op onze diertjesspeurtocht in de tuin kreeg ik dus die betreffende dubbele hartverzakking, want op de bloempot zat een wat dikkig raar spinnenweb. En uit dat spinnenweb schoot dus een wat ik noem “een huisspin” naar voren, recht op mij af. Dat was dus gillen, wegrennen en een zoon die niet wist hoe snel hij de keukendeur dicht moest gooien. Vervolgens stond hij veilig achter het glas te kijken. De held… op sokken.
Ik en mijn spinnenfobie
Hoe ik, met mijn spinnenfobie, die spin in het bakje heb gekregen zal ik jullie besparen. Want in mijn puberteit was mijn toenmalige vriendje er van overtuigd dat “Arachnafobia” echt wel een hele toffe film was en dat die film er voor gezorgd heeft dat ik geen spinnenliefhebster ben geworden lijkt mij wel duidelijk. Dat vangen ging dus met hoop getril en gegil, mijn buren zullen wel gedacht hebben. Op het moment dat ik mij realiseerde dat huisspinnen altijd met z’n tweeën zijn en ik dat heel didactisch stond uit te leggen aan zoonlief, kwam nummer twee tevoorschijn. Zoonlief en mama dus supersnel samen veilig achter het keukenraam; ik vond 1 spin wel weer genoeg ophef voor 1 dag!
Vanaf nu is juf mijn held
En dan, ’s middags op de fiets, zit zoonlief met bakje achterop. De spin vind mijn streepjestruitje heel aantrekkelijk en zit bij voorkeur dicht tegen de rand in het bakje, vlakbij mijn rug. Blijf daar maar lekker zitten, enge griezel met je enorme poten. Ik fiets nog even een fractie sneller naar school dan ik normaal al doe. Ik word letterlijk en figuurlijk achterna gezeten door een grote harige griezel! In de klas is Florens een held, althans zijn moeder in dit geval en de meiden gillen het hele lokaal bij elkaar. Helaas voor deze huisspin zal hij een nieuw maatje moeten zoeken want hij wordt losgelaten bij school met een hoop tumult van gillende kinderen om hem heen. Gelukkig komt hij niet weer terug naar huis.. Dat vangen was 1 ding maar het bakje weer openen om ‘m los te laten is een tweede. Juf is vanaf nu mijn heldin.
Trechterspinnen dus
Na schooltijd krijg ik in geuren en kleuren te horen dat de huisspin trechtervormige webben maakt (inderdaad een raar web zoals ik al zei) en dat zijn lijf wel 2 cm groot kan worden. Dat we het over de enorme harige poten maar even niet moeten hebben, dat zo’n spin eigenlijk “trechterspin” wordt genoemd vanwege het trechtervormige web en dat deze spin inderdaad nooit alleen is. Mannetjes schijnen het meest nieuwsgierig te zijn en die zie je vaak lopen, alhoewel ze in mijn geval vaker in de stofzuiger verdwijnen. Of in de bek van mijn kat. Moeten ze maar niet zo nieuwsgierig zijn, loopt nooit goed af.
Spinnen en ik; vrienden zullen we nooit worden. En die trechtervormige webben rondom mijn hele huis, ieeeeeuw nu ik weet van wie die webben zijn. Ik ga op zoek naar een middeltje om ze te verjagen, want ik vind het gehuppel en gegil van afgelopen week wel weer genoeg voor dit spinnenseizoen.
*Uitgelichte foto via Shutterstock
