Ouderschap

Je kind loslaten en zelfstandig laten worden

Toen we vorig jaar onze woning verkochten en we voor onbepaalde tijd een huurwoning betrokken wisten we niet wat voor impact dat op onze toen zevenjarige ging hebben. En op ons!

Na een maand werd duidelijk dat elke dag op en neer pendelen met auto of het OV naar school, vriendjes en de hockey wel zijn weerslag had op de ontwikkeling van Florens. Want hij had net de verantwoordelijkheid gekregen van zelfstandig van school naar huis lopen tussen de middag. Of ’s middags met buitenspelen zelf op zijn horloge de tijd in de gaten houden. En door de tijdelijke verhuizing namen we hem dat allemaal af en legden hem daarmee een beperking op; het zelfstandiger worden en daardoor ook in zelfvertrouwen groeien.

Kleine jongens hebben grote oren

Tijdens een telefoongesprek wat ik had met een vriendin bleek mijn kleine potje hele grote oortjes te hebben. Waar ik het over had was dat Florens zijn ontwikkeling strandde, in het zelfstandiger worden en zijn. Dat gaat knap lastig in een wijkje waar de horeca voor de deur zit, de daklozenopvang om de hoek en de speeltuin veel te ver weg om in zijn eentje naartoe te lopen. Mijn kleine potje had de avond erna oma aan de telefoon, die vroeg hoe het met hem ging, waarop hij doodleuk antwoordde dat het niet zo goed ging met zijn ontwikkeling. Tja…

Dat besef dat je kind voor gaat kwam wel binnen en de buurten waar wij aan het zoeken waren werden beperkter voor en door hem. Want alsnog wel mooie wijken maar alsnog te ver weg van school, vriendjes en sport. Dan maar weer in een straal rondom school zoeken. Dat is gelukt! Met als gevolg dat ik net besefte dat het grote loslaten is begonnen, de stapjes naar zelfstandigheid en het vertrouwen geven. Dat ik nu met spanning luister of ik sirenes hoor, want wat als hij wordt aangereden of als hij verdwaalt? Had ik ‘m wel alleen moeten laten gaan op de fiets?

Het loslaten is begonnen

Vriendje 1 gaf al aan dat het goed ging komen, hij ging wel voorop. Hij stelde ook voor dat Florens in het midden mocht en vriendje nummer 2 erachteraan. De smekende blik en de ‘het komt wel goed mam’ van zoonlief gaven de doorslag. Dat hij en zijn vriendjes zeiden dat ik ze moest vertrouwen. Tja, 8 en 9 jarigen vertrouwen is één ding, maar die malloten die veel te hard door straatjes scheuren iets minder. De dromerigheid van zoonlief helpt daarbij ook niet echt, al weet hij de verkeersregels heel goed en kijkt hij echt wel goed uit als ik samen met hem fiets.

Ach, ik neem nog een slok wijn… voor ik het weet is hij zo trots als een pauw terug. Want hij heeft dan zonder mama gefietst. Ach, daar begint het mee, het grote loslaten en zelf groot laten worden. Ik wilde zelf dat hij zich ging ontwikkelen en nu zal ik het weten ook!

Red: hij kwam veilig thuis met zo’n wat-maak-je-je-druk-blik ;-)

In dit artikel kunnen affiliate linkjes voorkomen. Wij ontvangen een kleine commissie wanneer je doorklikt via zo'n linkje en een aankoop doet. Dit kost jou niets extra, de verkopende partij neemt deze commissie voor zijn rekening. Blij met de informatie die je op onze website gevonden hebt? Dan zijn we dankbaar wanneer je je aankoop doet via een van deze linkjes. Veel leesplezier!
Back to top button