Een Babboe bakfiets. Die moet er komen besluiten we als Ole ongeveer een half jaar oud is. Toevallig staat er in een plaatselijk krantje een te gekke aanbieding voor de Babboe Big dus we bestellen hem direct. Ik lever bestanden aan voor het maken van grote stickers voor op de bak, zo kan ik mooi meteen reclame maken voor mijn fotografie. Supergaaf is hij! We krijgen veel complimenten en iedereen in de buurt kent onze bakfiets die bij ons voor de deur staat.
Waarom pak ik de bakfiets weinig?
Toch pak ik de fiets maar weinig. Eerst omdat ik het niet zo leuk vind dat Ole nog in de maxi-cosi zit. Wat maakt hij er nou van mee? Ik trap me een ongeluk en hij ligt te pitten in de diepe bak, stuiterend over alle hobbels en bobbels. We kopen een zgn peuterschaal. Dit gaat een stuk beter. Vanaf een maand of 8 zit hij hier prima in. Maar, muts als ik ben, vind ik het snel te koud voor hem (het is inmiddels ook najaar) en moet van mij het tentje er op als er gefietst wordt.
Buiten het feit dat ik de bakfiets niet vaak pak (ik ben inmiddels weer zwanger en vind het fietsen op de bakfiets best zwaar) merk ik dat papa, die op zijn eigen fiets door weer, wind en regen richting de zaak gaat, de bakfiets ook weinig pakt. Ook niet nu het weer voorjaar wordt. Hij vindt het ritje naar het kinderdagverblijf geweldig, maar het stuk van daar naar de zaak met een lege bak vindt hij oersaai. “Je een ongeluk fietsen met Ole in de bak is niet zo erg, je ziet dat hij ervan geniet. Maar je in het zweet fietsen met een lege bak…” Dus pakt hij de auto.
Hadden we een elektrische bakfiets moeten kopen?
Als Madee er eenmaal is kunnen we niet wachten tot zij naast Ole in de bakfiets kan. Maar ja, van “relaxed” een stukje fietsen komt het gewoon niet echt; je bent kapot! Helemaal wanneer de bak ook nog volgeladen ligt met boodschappen en of andere benodigdheden. We denken er aan om hem om te laten bouwen naar elektrisch. Na een eerste navraag zetten we het weer uit ons hoofd. Wat een geld! Als papa een keertje de sleutel van de bakfiets kwijt is en aan Ole en zijn buurmeisje had beloofd een stukje te gaan fietsen, leent hij de bakfiets van de buren. Laaiend enthousiast komt hij thuis. Deze ergonomisch verantwoorde fiets (2 wielen achter elkaar) fietst super en het elektrisch maken van deze fiets komt na een ritje hiermee niet in je op.
Lees ook: Hoe vervoer je een baby in de bakfiets?
Babboe elektrisch laten maken
Je voelt hem al aan komen… papa wil de bakfiets verkopen en een zelfde bakfiets kopen als de buren. Of toch de Babboe elektrisch laten maken. Uiteindelijk kiezen we voor het laatste. En nu is het dan zover; we hebben hem! Vanmorgen fietsen we naar de stad om wat boodschapjes te doen en in het zonnetje te lunchen langs het water.
Ik raas over de fietspaden richting de stad, dol enthousiast. Madee en Ole vinden het geweldig; armpjes in de lucht, haren in de wind en gaan. Ole wil Madee altijd alles laten zien, wijst van alles aan maar nu stopt hij ermee. We gaan té hard. Na het doen van de benodigde boodschappen strijken we neer langs het water voor een vroege lunch. Ik wil niet te laat weer terug, bang dat Madee het niet redt en in de bakfiets in slaap valt. We eten heerlijke broodjes en stappen dan weer op de fiets. Richting huis; papa blijft in de stad om nog een paar uurtjes te werken.
Dit hadden we veel eerder moeten doen :-)
Er staat best wat wind en die hebben we vol tegen. Maar wat zal het; we gaan als een speer. Heuvel op, heuvel af, we racen iedereen voorbij. Lachend! “Ja!!!! Gewonnen!” roept Ole iedere keer als we iemand inhalen. En dan: klik. Ik zie de lichtjes van het bedieningspaneeltje uitvallen. Shit. Accu leeg. Dat denk ik tenminste. We kregen strikte instructies mee wbt de accu, 2x volledig leeg rijden en opladen. Vanuit de fabriek is hij ook niet volledig vol. Mmm. Meteen voel ik mijn benen en ik schakel van versnelling 5 terug naar 2. Nog maar keertje proberen de accu aan te krijgen, want het lampje is nog groen. Ja hoor, daar gaat hij weer. En weer klik: uit. Dan maar trappen. Het waait wel erg hard zeg, helemaal hier langs het water. Ineens zie ik het hoofdje van Madee opzij vallen. O jee, ze valt in slaap! “Madee, wakker blijven!” Die slaapt thuis niet meer anders. Bij elke hobbel stuitert haar hoofdje bijna op de rand van de bakfiets. Ik leg m’n vest op de plek waar ze haar hoofdje steeds opzij legt. Ole legt zijn armpje om haar heen. Wat schattig! Hij fluistert iets in haar oor wat ik door de wind helaas niet kan horen. Als we thuis komen ben ik blij dat Madee niet helemaal in dromenland is, die krijg ik nu nog wel in haar eigen bedje. Ik maak m’n tas open en zoek m’n huissleutels. Die ik niet bij me blijk te hebben… Daar sta ik dan, bakfiets vol met boodschappen, 2 kids waarvan er eentje moet slapen, een lege accu én geen huissleutels. Volgende keer iets beter voorbereiden…
