Ik kan me dagen herinneren dat ik mijn kinderen in een kinderwagen kon gooien en ze mee kon nemen naar de saaist denkbare locatie mogelijk, zonder dat ze klaagden. Soms begonnen ze te huilen, maar dan stopte je er een koekje of een flesje limonade in en dan waren ze stil. Dat waren mooie tijden.
Tegenwoordig zijn ze wat ouder (ik heb vier kinderen van 8 t/m 14 jaar ) en blijken ze plotseling interesses en een eigen mening te hebben. Dus wat doe je dan als vader? Je geeft ze de illusie van vrije keus. Simpel.
Als ik een dagje uit opper dan hebben ze allemaal het beste idee, denken ze zelf. Van een weekend naar Center Parcs (plus elke dag KFC) tot een weekend Barcelona (in een 4-sterren hotel), het mag allemaal wat kosten.
Ik heb kortingsbonnen voor een pretpark weten te bemachtigen. Maar dat weten ze nog niet, dus ik heb ze een paar keuzes voorgelegd. Puur voor de lol.
Een dagje naar oma
Op het moment dat ik ‘een dagje oma’ voorstelde hoorde ik per direct gejammer en geklaag, geluiden die uit de diepste krochten van het vagevuur afkomstig konden zijn. Zelfs toen ik zei dat oma die lekkere bitterkoekjespudding en andijviestamppot met spekjes had gemaakt waren ze niet te overtuigen. ‘Oma is lief, maar niet voor de hele dag’ was het collectieve antwoord.
Een dagje naar het museum
‘Zullen we een dagje naar het museum gaan?’ Ik had de woorden nog niet uitgesproken en opnieuw vielen demonische geluiden mij ten deel. Cultuurgeschiedenis, meesterwerken uit de 17e eeuw, eeuwenoude artefacten, het kon ze allemaal ‘niet boeien’. Zelfs toen ik voorstelde om daarna een paar uur hunnenbedden te gaan kijken onder het genot van een flesje spa blauw kon ze niet overtuigen. Want ze kregen al genoeg geschiedenis op school, zo werd mij verteld.
Een dagje naar de kinderboerderij dan?
Ze vonden het altijd zo geweldig toen ze kleiner waren. De kinderboerderij. Paarden voeren, huilend wegrennen voor een dominante haan en verbaasd wezen om al die dropjes op de grond in het geitenhok. Nu vinden ze het stom en voor kleine kinderen. Zelfs toen ik zei dat Krieltje, de kip die altijd graan uit hun handjes at, hen miste kreeg ik een onverbiddelijke nee. Kinderen zijn keihard. En ze zijn het verassend snel met elkaar eens als ik met een idee kom, dat is een unicum hier in huis.
Uiteindelijk stelde ik voor om naar dat pretpark te gaan en daar waren ze het meteen mee eens. Missie geslaagd.
*Uitgelichte foto via Shutterstock
