Gastblogs

Sinterklaas en The Ugly Truth

Mijn vrouw is een heel weekend weg met vriendinnen dus ik heb het zwaar. Vanochtend hockeywedstrijd van zoon van 8. Eerst de hele lijst met inventaris door, zodat hij niet in zijn onderbroek op het veld staat. Vervolgens een uur kou lijden langs de kant met een dochter van 5 die vanaf minuut 1 al naar huis wilde. En zo gaat het al 2 dagen. ‘s Middags naar de Sinterklaasoptocht geweest en er ’s avonds met veel pijn en moeite een paar happen in gekregen. Uiteindelijk het duo zowaar in bad en in bed gekregen.

Het is allemaal op zijn tijd best gezellig hoor, maar wel rete vermoeiend in je eentje. Misschien omdat er deze dagen zo’n appèl wordt gedaan op mijn wat onderontwikkelde, verzorgende – zeg maar vrouwelijke – kant, blijf ik die avond op Netflix eens niet bij een complexe thriller of horrorfilm hangen. In plaats daarvan word ik gegrepen door de romantische film ‘The Ugly Truth’ met Gerard Butler als botte boer en met ook nog een smakelijke dame in de hoofdrol. Het is het ontspannende avondje film dat ik even nodig had. Maar als ie is afgelopen ben ik toch blij dat ik mijn ogen mag sluiten.

Ik trek net de dekens tot onder mijn neus, wanneer er een innerlijk alarm afgaat. Ik realiseer me dat beneden nog twee lege schoenen staan te wachten op een lading pepernoten. Want nu Sinterklaas sinds vanmiddag weer in het land is, moest dat gebruik natuurlijk direct weer opgepakt worden. Mijn vrouw zou zoiets ook niet eens bijna vergeten. Maar het siert me vind ik zelf dat ik blijkbaar toch over een hersencel beschik, die me er toch nog op attendeert. Wanneer er in de ochtend twee onaangeroerde laarzen naast de deur zouden staan, zou dat immers een ramp van niet te voorziene omvang veroorzaken. Ik slof dus naar beneden, klem 2 ingepakte Action-prulletjes tussen mijn tanden en schep mijn handen in de verborgen zak met pepernoten.

Lees ook: hoe je het beter niet kunt vertellen aan je kinderen

Terwijl ik zo richting het schoeisel waggel, hoor ik achter mij ineens een stem. Op het moment dat ik me omdraai besef ik meteen dat ik daarmee een grote fout maak. Mijn dochter is wakker geworden en staat met grote vraagtekens in haar ogen achter me. Is dit dan hoe zij achter ‘The Ugly Truth’ moet komen? Dus ik anticipeer direct: “Zwarte Piet kwam net door de schoorsteen en hij had nogal haast. Dus heeft hij dit allemaal aan pappa gegeven en gevraagd of ik dit even in jullie schoenen wil stoppen”. Oei wat een ‘Ugly Lie’. Dat besef ik terdege wanneer zij alleen zegt “Schoorsteen?”. Ze sloft terug naar boven terwijl ik me realiseer dat we die niet hebben.

Ik lijk er mee weg te komen. Maar de volgende dag wanneer ze boven op haar kamer speelt met een schoolvriendinnetje, vang ik een gesprek op tussen de kleine dametjes. Ik hoor hoe mijn dochter zegt: “Mijn pappa gelooft volgens mij nog echt dat ik in Sinterklaas geloof. Schattig hè!” En daarmee wordt ‘The Ugly Truth’ voor mij in één klap geopenbaard.

*Uitgelichte foto door hans.slegers | Shutterstock

In dit artikel kunnen affiliate linkjes voorkomen. Wij ontvangen een kleine commissie wanneer je doorklikt via zo'n linkje en een aankoop doet. Dit kost jou niets extra, de verkopende partij neemt deze commissie voor zijn rekening. Blij met de informatie die je op onze website gevonden hebt? Dan zijn we dankbaar wanneer je je aankoop doet via een van deze linkjes. Veel leesplezier!
Back to top button