Mijn zoon is gek op boekjes lezen. We gaan regelmatig naar de bibliotheek waar hij het één na het andere boekje aandraagt wat voorgelezen moet worden. Heerlijk is dat… en rustgevend. Zo rustgevend dat ik af en toe bijna in slaap val tijdens het voorlezen. Ik val dan even stil middenin een zin, omdat mijn ogen te zwaar worden om open te blijven. Na een ongeduldig ‘Mama!’ van mijn zoon, vliegen de ogen weer open en lees ik door, totdat de zwaartekracht zijn werk weer doet. Zo heb ik menig verhaaltje voorgelezen zonder een idee te hebben waar het over gaat. Ze zeggen altijd dat vrouwen kunnen multi-tasken, maar ik had nooit verwacht dat voorlezen en tegelijkertijd een dutje doen ook een mogelijkheid zou zijn.
We nemen ook vaak boekjes mee uit de bibliotheek. Mijn zoon wordt dan super enthousiast, dus het komt regelmatig voor dat we met acht, negen of tien boekjes naar huis gaan. Laatst hadden we een Star Wars boek. Ik heb zelf nooit Star Wars gekeken, maar ik vond dit een leuk boek. Mijn dochter ook. Er zaten vooral veel plaatjes in en we moesten op zoek gaan naar Chewbacca, een grote harige aap. Maar pas op: zijn gemene broers Gungi, Ulibacca, Lohgarra en nog vele meer, lopen ook rond in het boek. Dus het was goed zoeken om de juiste Chewee (zoals we hem intussen genoemd hadden) te vinden. Zo hebben we menig uurtje met z’n drieën het boek afgespeurd en geëvalueerd of we nou een goede of slechte Chewee hadden gevonden.
Help, waar zijn de bibliotheekboeken gebleven?
Vlak voor de vakantie vroeg mijn vriend of we nog boeken moesten inleveren bij de bibliotheek. Met al die boeken die we halen en terugbrengen is het soms niet meer bij te houden wat je nog wel en niet in huis hebt, dus logde ik in op de site om te kijken of we nog boeken hadden. En jawel: vier boeken. Allemaal een dag te laat, dus de hoogste tijd om terug te brengen. Ik ga er naar op zoek, zodat we ze de volgende dag terug kunnen brengen. Eén boek kan ik echter niet vinden: Waar is Wookiee? Ik heb geen idee waar het ligt. Sterker nog, ik heb zelfs geen idee wat voor een boek het is en mijn vriend ook niet. We zoeken overal: in de boekenkast in de woonkamer, in de boekenkast van mijn dochter, die van mijn zoon, in de speelgoedkast, onder alle bedden, zelfs in de convectorput. Maar nergens Waar is Wookiee? Dat we niet weten wat voor een boek het is helpt natuurlijk niet in de zoektocht en we gaan over op plan B: Verlengen. Dat geeft ons nog drie weken respijt. Na drie weken is er echter nog geen spoor van Waar is Wookiee?, dus we verlengen nogmaals. De tijd begint nu toch wel te dringen, want aan het eind van deze verlenging moet het boek echt terug. ‘Hoeveel zal je moeten betalen als je een boek kwijt bent?’ vraag ik me af. ‘Zal je als lid op de zwarte lijst komen, van boekenkwijtraker of zo? Eén keer wordt nog door de vingers gezien, bij twee keer krijg je een waarschuwing en bij drie keer wordt je abonnement geblokkeerd. Zoiets?’
Ondertussen hadden we nog een week te gaan en ik begin me langzaamaan neer te leggen bij onze nieuwe zwarte lijst lidmaatschap, totdat gisteren mijn vriend nonchalant een stapel spelletjes op tafel legde, met daartussen het boek van Chewbakka en zijn broers. Ik zie het liggen, kijk ernaar en denk: ‘Is dat boek nou van ons of van de bibliotheek?’. Ik kijk nog eens goed en zie met grote letters op de kaft staan: Waar is Wookiee? Een gepastere titel was ondertussen Wie is Wookiee? geweest, want Chewbakka en zijn broers Gungi en Lohgarra en Ulibacca en Chalpal en al die anderen blijken allemaal een Wookiee te zijn. Als ik dat had geweten! Had ik toch maar meer naar Star Wars gekeken…
