Alweer 39 weken zwanger… Nooit gedacht dat ik het zou zeggen maar wat vliegt de tijd voorbij! De uitgerekende datum van 6 november nadert en ik kan elk moment moeder worden! Wel kan ik zeggen dat dit de spannendste tijd van mijn leven is en ik denk eigenlijk dat het ook nog niet ophoudt. Het zorgen voor een klein mensje is ontzettend spannend en avontuurlijk. En ik ben altijd wel in voor een avontuur.
Alles is klaar, laat maar komen!
Sinds september ben ik al thuis, ik heb dus al heel lang “zwangerschapsverlof”. Ik heb mezelf dus zo goed als mogelijk kunnen voorbereiden op het moederschap. Het kamertje van de kleine is al enige tijd zo goed als klaar, op een paar IKEA deurtjes na. Alle kleertjes zijn gewassen en de box staat al een tijdje in de woonkamer, zodat mijn drie poezenkindjes ook alvast kunnen wennen. De kinderkamer vinden ze niet interessant; ze kijken er niet naar om. Gelukkig maar en hopen dat het zo blijft :-)
Wachten op de bevalling
En nu is het wachten op de kleine. Wachten. Wachten. Maar hoe lang moet ik nog wachten? Zullen mijn vliezen eerst breken? Of zal de bevalling beginnen met weeën? Vragen die niet beantwoord kunnen worden, heel frusterend! Regelmatig word ik ’s nachts zwetend wakker. Op het moment dat ik wakker word, voel ik nattigheid aan mijn lichaam. Even ben ik blij, want misschien zijn mijn vliezen gebroken. Maar dan voel ik aan mijn kleding en aan het matras en dan kom ik erachter dat ik gewoon flink aan het zweten ben. Waarschijnlijk komt het ook door de waterdichte matrashoes onder het laken, zo’n een waterdichte matras hoes lucht natuurlijk helemaal niet.
Lees ook: Ik geef toe; ik vind zwanger zijn ontzettend zwaar
Harde buiken is voor mij niets nieuws
Al ruime tijd heb ik last van harde buiken. Volgens mijn verloskundige heb ik een enorm gevoelige baarmoeder, bij elke beweging springt mijn buik op strak. Zo ook de laatste week, maar dan regelmatiger dan eerst. En toch met een ander pijntje dan ik gewend ben. Laatst voelde ik zelfs krampen in mijn onderbuik en onderrug, een gevoel dat ik nog niet eerder heb gehad. Even had ik een blij moment. Nou ja, blij, ik moest me wel even focussen want dit kon een wee zijn. Adem in, adem uit. Even op de tijd letten. Het duurde langer dan een minuut; de kramp ebde rustig weg maar kwam daarna ook niet meer terug. Whaaaat?? “Kom terug!” dacht ik. “Ik ben er klaar voor!” Maar de baby blijkbaar nog niet… Het was toch even een spannend moment.
Lees ook: Bekkenpijn tijdens de zwangerschap
Ready to Launch!
Een aantal weken geleden was ik zo gefocust op het feit dat de kleine misschien wel eerder kon komen. Na 37 weken is een baby klaar om te komen, dus op de dag dat ik 37 weken was, stond ik paraat. Tegen iedereen zei ik: “Ik zou het niet erg vinden als ze nu al komt”. En nu de 40 weken nadert ben ik gefocust op elke pijntje, krampje en/of elk nattigheidje. Het blijft een verrassing wanneer het D-Day is en daar kan ik helemaal niets aan doen. Maar ik zou zeggen: Ready to Launch babygirl!
*Uitgelichte foto via Shutterstock
