Geschreven door Esther van Sterrecoaching.nl
Dit kwam letterlijk uit de mond van een zeer gefrustreerde moeder, die nu haar kinderen de hele middag thuis heeft door dat vermaledijde rooster. Dat vond ze trouwens nog niet eens het ergste. “Nee,” zei ze, “Het ergste is, dat ik ze een uur eerder uit hun bed moet halen om een uur eerder op school te kunnen zijn.” Ik zei quasi onschuldig dat dat toch niet zo’n ramp is. Nou toen kreeg ik de wind van voren, want besefte ik wel dat haar kinderen door de hitte slecht of niet slapen en dus dat uurtje hard nodig hebben.
Rupsen die geen vlinder worden
Ondertussen krab ik me helemaal het ongans, omdat de hitte zorgt voor nog meer eikenprocessierupsen en witte steekhaartjes in de lucht. Het is een nep-rups trouwens, want hij wordt geen vlinder en zorgt alleen maar voor overlast. En ik doe geen bos meer aan want ook mijn hond kan er ziek van worden. Ik hoef alleen maar te denken aan de retriever pup van de buren die ternauwernood die processie irritatie overleefde na te hebben liggen rollen in de haartjes.
Roosters en rupsen
Wat hebben die twee nou met elkaar te maken? Allebei gooien ze roet in het eten, halen ze ons systeem overhoop. Weg structuur, huilende kinderen thuis en juichende pubers die overuren maken bij het lokale zwembad.
Pubers
Ja, ik kwam ze tegen vanochtend op de markt, allemaal aan de milkshake. Ik vroeg ze of ze ook een tropenrooster hebben en ja hoor, daar kwam het verhaal. Ze gingen lekker zwemmen straks. Ach ze hadden nog wel volgende week een toetsweek. Toen ik nog leraar was noemde ik dat altijd bezigheidstherapie voor de leerling, zodat de leraar kon uitrusten. Even een toets in elkaar draaien, liefst meerkeuze en iedereen is “lekker” bezig.
Maar die toetsweek telt behoorlijk mee voor de overgang. Welke puber heeft nog zin om met dit weer boven de boeken te hangen? En is dat wel pedagogisch verantwoord?
Een tijgermoeder
Dat vroeg mijn ideale klant zich ook af, op dezelfde markt, die een puber met “iets extra’s heeft”. Een rugzakje, zei ik, maar daar wilde ze niet van horen. Al die stickers dat kan alleen maar verkeerd uitpakken. Kijk maar uit als een kind de sticker ADHD krijgt dan moet hij zijn hele leven steeds voor herkeuring voor zijn rijbewijs. Ik vraag me af of dat zo is maar proef de echte en liefdevolle zorg van deze tijgermoeder. Ze zei het om een punt te maken. En ik merk dat ik de draad van mijn verhaal kwijtraak door de hitte. Excuus.
De draad van het verhaal
Een verhaal, gesponnen door een rups met brandharen of bedacht door een roostermaker, die ook weleens aan het zwembad wil liggen. Toch zet ik mijn vraagtekens bij al die draderigheid. Waarom niet gewoon met de klas gaan zwemmen in echt natuurwater? Of een speurtocht doen met opdrachten vanuit een vak? Leren om zónder mobiel contact te maken met vrienden? Of gewoon rupsen bestuderen…
*Uitgelichte foto van hond door Ermolaev Alexander | Shutterstock
