“I like to move it, move it”, een hit uit één van de favoriete films van zoonlief. Maar dat I like to move it, move it, heeft voor mij sinds juli 2015 toch een iets andere interpretatie. Dat is de maand dat we onze woning hebben verkocht, om de droom van een grotere woning met garage te gaan realiseren. Dat werd move it, move it eind oktober met onze huisraad en ons leven in verhuisdozen, nog geen droomwoning, maar een tijdelijke woning.
Hartje centrum, in 1e instantie wou ik hier nooit meer weg! Maar met zoonlief nog op zijn oude school, hockey en vriendjes op 20 minuten fietsafstand, niet echt heel praktisch! Als papa en mama zijn we een soort van taxi om hem overal heen te rijden. Zoonlief wou dat we never-nooit-niet verhuisd waren, en mist zijn oude buurtje en het buiten spelen. Hij zegt regelmatig dat wonen in het centrum niets is voor kinderen want saaaaaaaaai, behalve als we uit eten gaan bij onze buurtjes Woodstone en Shabu Shabu, dan is het ineens ontzettend leuk wonen hier!
Zijn de knuffels nu niet verdrietig in de verhuisdoos?
Dat move it, move it betekende ook dat het grootste gedeelte van onze spullen in de berging terecht zijn gekomen. Heeft soms als gevolg dat we af en toe wat missen. “Maaaaaaam, waar is mijn Playmobil brandweerkazerne, want er is brand in het kasteel en dat moet NU geblust worden?” Tja, in de berging in een doos lieverd. “Mam, dat is echt stom, ik moet echt een grotere kamer waar AL mijn speelgoed in past”. “Mama, hoe zou het zijn met de knuffels die niet mee mochten naar boven? Zouden die nu heel verdrietig zijn in de verhuisdoos?”. Of de uitnodiging voor de BMR en DKTP, of ik zijn vaccinatieboekje mee wil nemen? Tja, je raadt het al in een verhuisdoos!
Soms op zoektocht omdat ik toch écht een bepaalde doos moet hebben, hoor ik vanuit een andere doos ineens Furby wakker worden en hallo roepen in zijn brabbeltaaltje. Tja, val maar weer snel in slaap harig beestje, want ik ga echt niet die 30 dozen doorspitten! “Of met oudejaarsavond “Schat, hebben we nog meer champagneglazen dan deze vier, want we zijn straks met veel volk?” Uhm, ja, in één van de tientallen verhuisdozen in de berging, vast ergens tussen de verhuisdoos met stiekem toch wel belangrijke papieren en het Playmobil. Bel het bezoek maar of ze hun eigen glazen meenemen, want dit wordt niks. Ik wil mijn leven wat nu in dozen zit terug, I want to move it, move it!
Nog even en dan… toch echt verhuizen!
Maar goed nieuws, want over nog maar 6 weken mogen al die dozen naar ons nieuwe huis. We wonen nu ruim 6 maanden in dit huis en sinds 1 april, en dat is geen grap, zijn we de eigenaren van een hoekwoning met garage vlakbij ons geweldige oude buurtje. Een huis uit 1932, bewoners die er 46 jaar gewoond hebben, volgens zoonlief écht een bejaardenhuis. Elke dag wordt het een stuk lelijker door al het sloopwerk, en volgens zoonlief komt het echt nooit meer goed want het is nu allemaal hartstikke kapot in huis, zo kunnen we toch niet wonen?! Volgens hem hadden we beter ons oude huis kunnen houden, want dat was toch een mooi huis? Maar vorder maar lekker met die verbouwing, gaten in plafonds, puin en stof is tof. Want eind juni is het….., I like to move it, I like to move it, I like to…..move it!
