Een korte inleiding
Ik ben dus Sanne. Vrouw van Tom en mama van 2 lieve meisjes Myrna en Sophie, een eigenwijze eeneiige tweeling van 3 jaar oud. We wonen net buiten de randstad, heerlijk rustig. Ons huis wil ik geen boerderij noemen, maar het is vrijstaand en we hebben een kleine stal met weide met daarop 8 kippen, 1 haan, 4 geitjes en 2 Shetland pony’s. En niet te vergeten een hangbuikzwijntje en onze twee honden. Dus misschien toch wel een boerderij… We houden van het buitenleven.
Tom en ik leerden elkaar kennen in Leiden, waar ik woonde en studeerde. Wat een geweldige tijd! Tom woonde sinds kort in Den Haag, had zojuist zijn opleiding tot verkeersvlieger afgerond en was inmiddels werkzaam bij KLM. Ik studeerde nog en ik schreef daarnaast artikelen voor een jeugdtijdschrift om wat bij te verdienen.
Samen met een vriendin zit ik op een zomeravond tussen hele hordes mensen op het terras langs de gracht. We zijn zojuist klaar met eten en wachten met spanning op het toetje. De mensen aan het tafeltje naast ons rekenen af en gaan weg. Drie jonge mannen met zonnebrillen lopen langs ons tafeltje waarvan er eentje weer omdraait en terug loopt, recht op mij af. Zijn openingszin is niet de meest “spannende” maar misschien toch wel origineel: “He… geloof jij in liefde op het eerste gezicht of zal ik nog een keertje langs lopen?” Op dat moment vind ik het eigenlijk zo’n domme opmerking, maar toch bloos ik van oor tot oor. De zonnebril gaat omhoog en wordt in donkere krullen geplaatst, grote blauwe ogen kijken me aan. Ik ben blij dat ik m’n zonnebril nog op heb, misschien valt het blozen dan minder op. We raken aan de praat en ik ben wel heel erg gecharmeerd van deze mooie man. Het toetje wordt uiteindelijk door 1 van de vrienden van Tom opgegeten, ik krijg geen hap meer door mijn keel.
Vanaf dat moment zijn Tom en ik bij elkaar. Wel met horten en stoten, het is niet altijd vanzelf gegaan. Ik nog aan de studie en en Tom die de wereld over vloog. Dat heeft toch wel voor wat spanning gezorgd, wie kent nou niet de verhalen over piloten? Vaak ben ik bang geweest dat ik niet de enige was, maar misschien werd ik ook wel achterdochtig gemaakt door mijn omgeving. Een mooie man en ook nog eens piloot, dat kan toch nooit goed gaan? Ik heb me er bij neer gelegd en ik moet zeggen dat nu we wat achteraf wonen het veel rustiger is geworden in mijn hoofd.
Inmiddels hebben we samen heel wat mooie bestemmingen bezocht. Toen ik klaar was met mijn studie hebben we veel gereisd. Nooit heel lange periodes ivm het vliegen van Tom, maar wel zijn we op heel veel plekken geweest in o.a. Indonesië, Australië, Afrika, Zuid- en Noord Amerika. Met als toppunt: een huwelijksaanzoek in Torres del Paine National Park in Chili. Een beetje snel was ik zelf van mening maar wat was het fijn! Na een tijdje voelde het toch ook wel goed om een vast dienstverband aan te gaan en ik kon aan het werk bij een uitzendbureau als intercedente. Het schrijven van artikelen voor een jeugdtijdschrift, wat ik in de periode van reizen veel deed, kwam op een lager pitje te staan. Naast het werk was ik erg druk met het regelen van onze bruiloft. In mei 2006 zijn we getrouwd. Een prachtige dag waarop iedereen die ons dierbaar is aanwezig was. En toen was daar die kinderwens, de wens die heel wat roet in het eten gooide. Nooit gedacht dat dat zo’n “ding” zou worden…