Rondje Kennemer duinen. I love it!
Ole is gek op dieren. Hij kijkt graag naar filmpjes met dieren, programma’s met dieren en heeft 2 dozen met dvd’s over dieren. Gaat graag naar de kinderboerderij en kijkt vaak in boekjes met dieren.
Vandaag besluiten we einde van de middag nog “even” een rondje door de Kennemer duinen te gaan fietsen. Nu we de bakfiets electrisch hebben “piece of cake”, niet? “Ole, we gaan een stuk fietsen door de duinen! Daar leven wilde dieren, we gaan kijken of we ze kunnen vinden” vertellen we aan hem. “Oh, gaan we op safari? Jaaaa!” Hij springt in de bakfiets naast Madee en na een kwartier rijden we de duinen in. Ik hoop dat we de Schotse Hooglanders tegenkomen, dat zou wel gaaf zijn.
Bij de eerste bordjes die we tegen komen bedenken we dat we een heel rondje doen. Als eerste naar het Vogelmeer. Het is prachtig hier, waarom komen we hier niet veel vaker? Het is zo dichtbij en het doet echt aan vakantie denken. “Mooi he” roep ik naar papa, die net voor ons fietst. We besluiten dat de vegetatie op bepaalde plekken veel weg heeft van plekken in Zuid Afrika. “Je zou niet eens raar op kijken wanneer er van achter die bosjes ineens een giraf tevoorschijn komt!” “Mama, leven hier giraffen?” Ole is meteen enthousiast. “Nee Ole, die leven hier niet.” “Oh, maar ik ga ze wel zoeken” roept hij en ik zie zijn hoofdje van links naar rechts en weer terug draaien; hij scant heel het gebied.
Bij het Vogelmeer zien we de Hooglanders staan. Gaaf hoor! Wat een grote beesten van dichtbij. Madee en Ole zijn er stil van. Even later zien we nog een paar konijntjes en weer een kudde Hooglanders. Eentje ligt meteen naast het fietspad. Dan besef je pas echt hoe groot zo’n dier is, wanneer je er op 1,5 meter afstand langs moet fietsen. Ze kijken niet op of om, zijn al die mensen wel gewend. In een stukje bosrijk gebied zien we ook een kudde wilde pony’s staan. Jeetje, het lijkt de Beekse Bergen wel!
Wanneer we nog meer richting de zee fietsen verandert de vegetatie. Zagen we eerst nog veel bomen, nu komt er steeds meer laag struikgewas, zand en helmgras. De duinen worden hier steeds hoger. Als we bij Kattendel aankomen waan ik me in een honderdste van een seconde in Namibië; de opgang van Kattendel bestaat uit een soort (on-officiële) opgang tussen 2 zandduinen in. Ziet er prachtig uit zo met die blauwe lucht. Madee begint het een beetje zat te worden. We rijden nu al een heel stuk op een fietspad wat erg slecht is en ze stuitert alle kanten op. Ik zou ook gaat tegenstribbelen. Snel doorfietsen.
Anderhalf uur later zijn we weer thuis en hebben we ruim 20 km gefietst. Tijd om te eten.